Urodził się 22 sierpnia 1923 r. w Lebiodzie w powiecie lidzkim na terenie dzisiejszej Białorusi. Z wykształcenia był slawistą. Tłumaczył z rosyjskiego i białoruskiego oraz z francuskiego.
W latach 1948 – 1950 pracował jako szef redakcji literatury rosyjskiej w wydawnictwie Czytelnik. W 1950 roku nawiązał współpracę z miesięcznikiem „Twórczość”. W tym samym roku został także attaché kulturalnym ambasady polskiej w Rosji. Dzięki znajomości z Borysem Pasternakiem przywiózł do Polski egzemplarz „Doktora Żywago” i przedrukował fragment powieści w kwartalniku „Opinie” (1957). Był to światowy pierwodruk tekstu Pasternaka (pismo zamknięto po wydaniu drugiego numeru). Pracował także jako korespondent „Rzeczpospolitej” w Moskwie.
Ziemowit Fedecki przysłużył się kulturalnemu zbliżeniu Polski z Rosją, przekładając na język polski utwory poezji i prozy, m.in. Aleksandra Kurpina, Jurija Tynianowa, Michaiła Bułhakowa, Jurija Trifonowa, Nikołaja Zabołockiego, Siergieja Jesienina i Włodzimierza Wysockiego oraz nieznaną wcześniej w Polsce twórczość Isaaka Babla i Mariny Cwietajewej. Swoje odkrycie w Polsce zawdzięcza mu również Bułat Okudżawa. Poeta wysoko cenił sztukę translatorskąFedeckiego, twierdził nawet, iż w jego przekładzie „Ballada o królu” brzmi lepiej niż w wersji oryginalnej.
W 1954 roku powstał w Warszawie STS – Studencki Teatr Satyryków, do którego Fedecki pisał teksty kabaretowe, piosenki, m.in. „Chyba tak”, „Piosenka dla konduktora”, „Piosenka o koledze”. Dzięki Fedeckiemu światową prapremierę miała w STS sztuka „Elżbieta Bam” Daniiła Charmsa. W 2001 roku Ziemowit Fedecki – według „Literaturnoj Gaziety” ekshumator pseudoliteratury – otrzymał nagrodę PEN Clubu za przekłady na język polski literatury rosyjskiej, białoruskiej i francuskiej.
