Lubię wiedzieć, na czym stoję i po czym spaceruję, dlatego uśmiecham się do siebie na myśl, jak bezwiednie sam dałem się kiedyś przekonać Rzymowi, że owa zaprawa z krwi i gówna, którą dwadzieścia lat budowali faszyści, jest już tylko kolejną, otoczoną barierkami warstwą archeologiczną, których w Rzymie jest aż nadto. W turystycznym itinerarium można więc na tę „ciekawostkę" przeznaczyć pięć minut, ale ciężko odnaleźć ją na mapce, a jeszcze trudniej dopytać miejscowych o drogę. Starsi wzruszą ramionami i odbąkną coś niezrozumiale, a młodzi ochoczo poradzą skręcać ciągle w lewo. Zatoczywszy koło siada się w końcu w najbliższej lodziarni i zapomina o sprawie.
Najpiękniejszy przewodnik po Rzymie. Tempo di Roma Alexisa Curversa
Rzym końca lat czterdziestych XX wieku. Historyczne warstwy Wiecznego Miasta pokryła świeża skorupa zaprawy. „Tempo di Roma" wita pielgrzyma i radzi: „Trwaj w ekstazie i nie zapominaj tego zachwycającego miasta, które pachnie winem i kadzidłem, a zbudowane jest na krwi i gównie".
Tempo di Roma Alexisa Curversa
Lubię wiedzieć, na czym stoję i po czym spaceruję, dlatego uśmiecham się do siebie na myśl, jak bezwiednie sam dałem się kiedyś przekonać Rzymowi, że owa zaprawa z krwi i gówna, którą dwadzieścia lat budowali faszyści, jest już tylko kolejną, otoczoną barierkami warstwą archeologiczną, których w Rzymie jest aż nadto. W turystycznym itinerarium można więc na tę „ciekawostkę" przeznaczyć pięć minut, ale ciężko odnaleźć ją na mapce, a jeszcze trudniej dopytać miejscowych o drogę. Starsi wzruszą ramionami i odbąkną coś niezrozumiale, a młodzi ochoczo poradzą skręcać ciągle w lewo. Zatoczywszy koło siada się w końcu w najbliższej lodziarni i zapomina o sprawie.
