Tadeusz Dąbrowski: Romansowe gry poety

Polski poeta pojechał do Nowego Jorku na spotkanie autorskie. W metrze poznaje piękną Megan, którą zaprasza na czytanie swoich wierszy. Jest od niej starszy, dawno skończył trzydziestkę, ale podejmuje grę, pomimo obrączki na prawej dłoni. Tak zaczyna się nowa mikropowieść „Bezbronna kreska" Tadeusza Dąbrowskiego. Kilkanaście lat temu został okrzyknięty największym talentem literackim, dziś jest jednym z częściej tłumaczonych polskich poetów.

Początkowo „Bezbronna kreska" przypomina banalne romansidło. Jednakże z pozoru prosta historia Poety, który przegrywa w uczuciowej grze z młodszą dziewczyną, nabiera u Dąbrowskiego niezwykłego wymiaru. – Spotkałem prototyp Megan, ale cała fabuła stanowi fikcję, jak zresztą wszystko co wychodzi spod pióra pisarza, nawet jeśli są to dzienniki — mówi „Rzeczpospolitej" Tadeusz Dąbrowski. – Bohaterka i częściowo bohater reprezentują pewien typ osobowości, która stanowi produkt naszych czasów. Mam na myśli osobowość zwielokrotnioną, a przy tym absolutnie samoświadomą, powiedziałbym „garderobianą", buszującą wśród strojów i masek. Głównym motorem działania Megan jest estetyzacja życia, traktowanie go jako tekstu.