Dorota Masłowska „Między nami dobrze jest” (Lampa i Iskra Boża)– sztuka zasługuje na uwagę z powodu intrygującego patriotycznego przesłania i kilku niezwykle dowcipnych fragmentów, takich jak ten: „W telewizji złe programy, dowcipy niedowcipne, prezydent wygląda jak kartofel, a premier jak kabaczek. Premier wygląda jak kabaczek, a prezydent jak premier”.
[b]Literatura faktu[/b]
Jerzy Jachowicz „Z archiwum Jerzego Jachowicza” (Otwarte)– znany dziennikarz śledczy opowiada głównie o przestępcach z lat 90. Mafia pruszkowska, esbecy, służby, głośne afery, płatne zabójstwa – Jachowicz był swego czasu bodaj najlepiej zorientowanym w tych sprawach człowiekiem mediów. Bardzo pouczająca lektura, z której można wysnuć wniosek, że PiS, mówiąc o układzie, miało rację.
[srodtytul]Janusz Odrowąż-Pieniążek, pisarz, dyrektor Muzeum Literatury[/srodtytul]
[b]Fikcja literacka[/b]
Jacek Dehnel „Balzakiana” (W.A.B.) – książka bardzo sprawnie napisana, ale zdanie autora, że to „dialog z wielkim cyklem powieściowym francuskiego pisarza”, podkreślone jeszcze tytułem i portretem Balzaka na okładce, to chyba lekka przesada. Kiedyś się to zwało małym realizmem, tu można go nazwać uwspółcześnionym.
[b]Literatura faktu[/b]
Zdzisław Skrok „Wielkie Rozdroże” (Iskry) – wartościowa i świetnie napisana książka z pogranicza archeologii, historii, a może i wyobraźni. Stara się uporządkować znane nam z dawnych przekazów, ale i najnowszych odkryć, poglądy na dzieje Polski, które stale ewoluują.
Po „Podolskiej legendzie” autor zajmuje się tym razem „Wielką krainą pogranicza”.
[srodtytul]Tomasz Zbigniew Zapert, reportażysta, publicysta[/srodtytul]
[b]Fikcja literacka[/b]
Kazimierz Orłoś „Letnik z mierzei” (Wydawnictwo Literackie) – melancholijna opowieść z upływem czasu w roli wiodącej, pełna niedomówień, czułości i nostalgii, potwierdzająca stylistyczną maestrię autora, przywołująca najlepsze tradycje polskiej nowelistyki (Iwaszkiewicz).
[b]Literatura faktu[/b]
„Kochana stara buda. Teatr »Qui pro quo«” (Literackie Towarzystwo Wydawnicze) – Witold Lutosławski debiutował jako kompozytor na deskach tego najsławniejszego polskiego kabaretu, w negliżu rozpoczynała tu karierę Hanka Ordonówna – to tylko niektóre cymelia tej kompletnej i urzekającej graficznie (chapeau bas przed Romanem Dziewońskim) pracy.
[srodtytul]Karol Maliszewski, poeta, krytyk literacki[/srodtytul]
[b]Fikcja literacka[/b]
Sławomir Elsner „Antypody” (Biuro Literackie) – polecam, nie mogąc się nadziwić, jak to się stało, że z przeciętnego nastolatka poetyckiego wyrósł poeta tej klasy. Okazało się, że jakaś nisza między Świetlickim a Bonowiczem była do odkrycia i zagospodarowania. Te „krótkie, ale trwałe spojrzenia” Elsnera pozostają w czytelniku na długo.
[b]Literatura faktu[/b]
Robert Ostaszewski „Etapy. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko)” (Portret)– można dowiedzieć się, którzy prozaicy i krytycy rządzą obecnie w literaturze i co mają do powiedzenia, a następnie zadumać się nad znikomością kryteriów i hierarchii. Bardzo pouczające.
[srodtytul]Maciej Urbanowski, krytyk literacki, Arcana[/srodtytul]
[b]Fikcja literacka[/b]
Wojciech Chmielewski „Brzytwa” (Czytelnik) – autor terminował w szkole małego realizmu (Orłoś, Nowakowski), ale w jego opowiadaniach o współczesnej Polsce najciekawsza jest duchowość jego bohaterów. W „Brzytwie” przejmująco opisane jest owej duchowości obumieranie i jej skutki, przede wszystkim samotność.
[b]Literatura faktu [/b]
Zbigniew Herbert „Herbert nieznany. Rozmowy” (Zeszyty Literackie)– zbiór wywiadów z poetą, głośnych, a nawet „skandalicznych” oraz tych mniej znanych. W sumie arcyciekawy autoportret mówiony Herberta, świadectwo jego konsekwentnej walki z „piekłem nierzeczywistości”. Refren? „Lubię pływać pod prąd, a nawet przegrywać z prądem, bo to przynajmniej wyrabia mięśnie”.
[srodtytul]Jan Tomkowski, profesor historii literatury, IBL PAN[/srodtytul]
[b]Fikcja literacka[/b]
Jorge Luis Borges „Polemiki” (Prószyński i S-ka) – kolejny zbiór literackich gier oraz intelektualnych fikcji, których twórca już dawno przekonał nas, że w kosmosie zbudowanym z książek każdy tom ma swoje absolutnie niepowtarzalne miejsce.
[b]Literatura faktu[/b]
Robert Thurston „Polowania na czarownice” (PIW) – przed napisaniem tej książki autor zajmował się historią XX wieku, co pozwoliło mu dostrzec pewne analogie między procesami o czary a represjami okresu stalinowskiego w Związku Sowieckim. Chociaż więc ostatnią czarownicę spalono w 1782 roku, to kłopotliwe dziedzictwo pozostało...
