Szlakiem przydrożnych knajp

Można być prawie pewnym, że w karczmach przy drogach porcje będą tanie i w rozmiarach XXL. A czy zawsze smaczne, tu już zdania są podzielone. Na pewno uważać jednak trzeba, by nie skończyć jak Louis de Funes w kultowym filmie "Skrzydełko czy nóżka?".

[srodtytul] Pod Pasikonikiem [/srodtytul]

W filmie bohater de Funesa sam siebie nazywa księciem gastronomii. Jest wydawcą przewodnika kulinarnego, w którym decyduje o być albo nie być francuskich oberż. Pech chce, że dostaje się w ręce właściciela karczmy Pod Pasikonikiem, która została zamknięta kilkanaście lat wcześniej, po tym gdy nie zostawił suchej nitki na serwowanych tam potrawach. Ówczesny właściciel, a teraz menedżer restauracji, do której trafił de Funes, rozpoznaje smakosza i siłą zaprowadza do kuchni, w której nakazuje mu zjeść wszystko. – Wszystko? – pyta przerażony "książę". – Wszystko! – ryczy mu do ucha właściciel, trzymając w rękach dubeltówkę. I tak biedny de Funes zaczyna od niesmacznych ślimaków, nieświeżych ostryg, obrzydliwej kury z rosołu i okropnego bigosu. Z tego wszystkiego traci smak.

Nam to nie grozi, ale patrząc na ilości, jakie pochłania de Funes w filmie, warto się zastanowić, czy porcje serwowane w podobnych przydrożnych przybytkach to nie jest lekka przesada.

[srodtytul]Plebejski gust[/srodtytul]

– Nadmiernie obfite menu to oczywiście wada – mówi Robert Makłowicz, podróżnik, krytyk kulinarny. – Gargantuiczna wielkość podawanych porcji świadczy o podlizywaniu się plebejskim gustom, według których dobroć jedzenia ocenia się głównie na podstawie jego gramatury. A ta nie wynika przecież z rzeczywistych potrzeb fizjologicznych kierowców wielkich ciężarówek. Człowiek po konsumpcji michy żuru z pętem kiełbasy i golonki z kapustą raczej powinien się zdrzemnąć, niż wsiadać za kierownicę – kończy.

Z opinią eksperta nie zgodziliby się pewnie kierowcy, którzy swoje zdanie m.in. na ten temat zamieszczają na forum [link=http://www.etransport.pl]www.etransport.pl[/link]. Poszukiwany jest schabowy wielki "jak deska klozetowa" albo przynajmniej taki, który "wychodziłby z talerza".

W dodatku ważny jest wybór. Najlepiej, żeby "ze 30 potraw na stołach było, do tego domowe ciasta prosto z blachy, desery, naleśniki i gofry". No i najważniejsze – musi być tanio. Za schabowego, ziemniaki i zestaw surówek co najwyżej 15 złotych. Na tym samym forum z satysfakcją są wymieniane adresy karczm, w których pracują "aptekarze" odmierzający porcje wagą aptekarską, a nie oberżyści, którzy powinni wiedzieć, że zatrzymujący się przy drogach nie wstydzą się swych plebejskich gustów.

A że warto się przypodobać tym gustom, przekonał się choćby właściciel grill -baru Szpruch, który kusi kierowców na 32. kilometrze między Górą Kalwarią a Warką. To właśnie dzięki kierowcom ze zwykłego grilla pod parasolem, jakim jeszcze dziesięć lat temu był Szpruch, powstał duży drewniany budynek, którego dachy z daleka już zachęcają do zdjęcia nogi z gazu i zatrzymania się na niezwykłą karkówkę.

[srodtytul]Kierowcy swoje, smakosze swoje [/srodtytul]

Część kierowców, wybierając dobre, przydrożne restauracje, rozgląda się za oberżą, przed którą stoją więcej niż trzy tiry. W ogólnej opinii oznacza to, że podawane tam jedzenie jest smaczne i, najważniejsze... świeże. Ocena restauracji ze względu na ilość samochodów przed karczmą jest polskim wynalazkiem.