Szczególnie świętuje tę rocznicę Muzeum Sztuki w Łodzi, bo jego utworzenie jest zasługą artysty i grupy a.r. Efektem podarowania miastu w 1931 kolekcji międzynarodowej sztuki nowoczesnej, w której znalazły się m.in. dary Theo van Doesburga, Maxa Ernsta, Kurta Schwittersa i Enrico Prampoliniego. Po wojnie Strzemiński przekazał z kolei łódzkiemu muzeum własną spuściznę.
Zobacz galerię prac Władysława Strzemińskiego
Tutaj także znajduje się niedawno zrekonstruowana słynna Sala Neoplastyczna (w głównej siedzibie muzeum przy ul. Więckowskiego), zaprojektowana przez Władysława Strzemińskiego w 1948 roku. Obecnie można zobaczyć w niej nie tylko dzieła Strzemińskiego, Katarzyny Kobro i innych przedstawicieli europejskiej awangardy z lat 30. ale również nawiązujące z nimi dialog prace współczesnych artystów.
Władysław Strzemiński urodził się 21 listopada 1893 roku w Mińsku w polskiej szlacheckiej rodzinie. Studiował w Wojskowej Szkole Inżynieryjnej w Petersburgu budowę mostów i fortyfikacji. Gdy wybuchła I wojna światowa, został wcielony do armii carskiej, w której służył jako oficer saperów. Na skutek wybuchu granatu został ciężko ranny i okaleczony. W trakcie rekonwalescencji w moskiewskim szpitalu zainteresował się sztuką i zaczął malować. Tam też poznał swoją przyszłą żonę Katarzynę Kobro.
W 1918 roku rozpoczął studia w Pierwszych Wolnych Pracowniach Artystycznych w Moskwie. W Rosji włączył się w nurt sztuki konstruktywistycznej, współpracując m.in. z El Lissickim, Aleksandrem Rodczenką, Antoinem Pevnserem. Działał też w grupie Kazimierza Malewicza UNOVIS – Krzewicieli Nowej Sztuki. Na przełomie 1921 i 1922 roku, wobec rosnących politycznych restrykcji, Strzemiński i Kobro przenieśli się do Polski
