Gdy coś wyje u sąsiada

Moją cierpliwość wystawiono na ciężką próbę. Po kilku dniach, w drzwiach sąsiada pojawiło się czterołape źródło dźwięków. Jego wygląd łagodzi narosłe między nami sąsiadami napięcie. Psiak, który jest śliczną puchatą kulką, jest zarazem rasowym husky. Wygląda na to, że mam kilkanaście lat, aby przynajmniej polubić to upiorne wycie.

Siberian husky, podobnie jak alaskan malamut, pies grenlandzki i samojed są psami zaprzęgowymi. Należą do grupy szpiców i psów w typie pierwotnym. Są raczej większe niż mniejsze, długowłose i zamiast szczekać wyją. Trzeba to wycie pokochać.

Psy zaprzęgowe pomagały kiedyś ludziom przetrwać w niegościnnym klimacie. Ciągnęły sanie z ładunkiem, przewoziły ludzi, dostarczały pocztę. Teraz, sportowo ciągną sanie po śniegu, lub specjalnie skonstruowane wózki w przypadku permanentnego braku tego ostatniego Dość powiedzieć, że hodowane są nawet w RPA.

Wszystkie "zaprzęgowce" są odporne na niskie temperatury. Szczęśliwsze, kiedy mogą całą zimę spędzać w ogrodzie, w wykopanej w śniegu norze. Nieszczęśliwe, gdy ofiarujemy im posłanie pod kaloryferem. Trzeba z nimi ćwiczyć, biegać, przyzwyczajać do uprzęży, bo znudzone są silnie destrukcyjne dla otoczenia. Nie tylko rozpaczliwie wyją, ale próbują uciekać i wolny czas samodzielnie sobie organizować. Z upodobaniem kłusują i nie pogardzą przekąską z kota sąsiadów.

Są przyjacielskie wobec ludzi i lubią dzieci. Mogą - wyjątkiem jest husky - mogą być agresywne wobec obcych psów.

Nie są psami stróżującymi. Całkiem się do tego nie nadają, bo to kolejna grupa psów, które szybciej zaprzyjaźnią się ze złodziejem, niż obronią posiadłość.

Husky i malamuty są znanymi przedstawicielami grupy. Pozostałe dwie rasy, żyją w cieniu popularności poprzedników i mają nielicznych wielbicieli.

Laik husky od malamuta nawet nie odróżni. Chociaż są cechy pozwalające na takie rozróżnienie. Husky jest najmniejszym z psów zaprzęgowych. Pochodzi z Kołymy na Syberii i przebiega podobno do 120 km w 6 godzin.

Lubimy go, bo jako jeden z nielicznych może mieć przenikliwe błękitne spojrzenie. Do hodowli dopuszczone są też psy różnooczne – jedno oko błękitne, drugie brązowe. Jest lekki i szybki, więc sprawdza się w sprintach i biegach na czas. Chociaż jest szpicem, to ogon może nosić nisko opuszczony. U innych szpiców noszony jest zwinięty nad grzbietem.

Malamut

, największy i najcięższy pies zaprzęgowy, pochodzi z Alaski. Jego nazwa wywodzi się od plemienia Mahlemiute.

Malamuty są silne, ale dość powolne. To nie jest rasa predestynowana do udziału w wyścigach. Dobrze czuje się w psich sportach, gdzie wymagane jest użycie siły, a prędkość nie jest najważniejsza: wyścigi zaprzęgów (sanie i wózki), uciągi (weight pulling), skijoring lub skijöring (pies ciągnący człowieka na nartach), canicross (bieg z psem), dogtrekking (bieg na orientację z psem), bikejoring (pies ciągnący człowieka na rowerze), zawody psów jucznych.

Husky i malamuty mają sierść z obfitym podszerstkiem. Obficie linieją. Występuje w odcieniach od czarnego i białego, sobolowo-białym, czarno-białym, wilczasto-białym, czerwono-białym nawet czysto białym.

Stosunkowo znaną rasą jest jeszcze samojed. Wygląda nieco inaczej niż pozostałe zaprzęgowce, bo jest psem białym. Pochodzi z okolic Morza Karskiego.

Samojedy sprawdzają się w agility (sport polegający na tym, że pies prowadzony przez swojego przewodnika głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód).

Pies grenlandzki

(zwany też eskimo-dog) w Polsce jest prawie nie znany. Do Europy sprowadzili go Szwajcarzy. Miał pomagać przy budowie linii kolejowej na lodowce. Jest duży, ciężki, odważny i posłuszny.