Jeszcze nie tak dawno tzw. zasady dobrego wychowania sterowały naszym życiem. Przez ich pryzmat ocenialiśmy wychowanie dzieci, ubiór znajomych i nieznajomych w teatrze czy w operze, stosunek do współpracowników.
Rozluźnienie obyczajów spowodowało, że wiele z tych zasad odeszło w zapomnienie. Ale czy wszystkie? Czy nie zwracamy uwagi na grubiańskie zachowania w pracy, nie patrzymy z dezaprobatą na rozpartego w tramwaju nastolatka, który nie zauważa stojącej obok staruszki, pobłażliwie traktujemy dziecko, rozpieszczone do granic możliwości?
Co to jest bon ton?
Savoir-vivre, etykieta, kindersztuba, bon ton. W różnych językach oznacza to jedno: przestrzeganie zasad, ogładę towarzyską, umiejętność odpowiedniego zachowania się w konkretnej sytuacji i w określonym towarzystwie.
Zasady dobrego wychowania dotyczyły - i nadal dotyczą - kilku głównych dziedzin życia: zachowania przy stole, form towarzyskich, wyglądu, komunikacji i zachowania w szczególnych sytuacjach.
Zasady te są uwarunkowane kulturowo i potrafią znacząco się od siebie różnić w różnych regionach świata. Trzeba jednak pamiętać, że bez względu na to, w jakim środowisku się znajdziemy, znajomość tych zasad i ich przestrzeganie oznaczają okazywanie szacunku innym.