Ayarkhaan, trio śpiewaczek z Jakucji i chór Rustavi

Muzyka Syberii, Jakucji i Gruzji zawitała wczoraj do namiotu festiwalowego pod PKiN w Warszawie. Przestrzeń wypełniły przeróżne dźwięki i emocje

Aktualizacja: 25.09.2012 18:12 Publikacja: 25.09.2012 17:53

Ayarkhaan; fot. Adam Oleksiak, Kajetan Witkowski

Ayarkhaan; fot. Adam Oleksiak, Kajetan Witkowski

Foto: Stołeczna Estrada

Red

W drugim dniu Warszawskiego Festiwalu Skrzyżowanie Kultur można było usłyszeć Ayarkhaan, trio śpiewaczek z Jakucji przedstawiających muzykę regionu północno-wschodniej Azji oraz gruziński chór Rustavi.

Zobacz galerię zdjęć

Koncert Ayarkhaan najlepiej określić mianem mistycznego spektaklu. To co można było usłyszeć wymyka się bowiem z jakichkolwiek kategorii znanych z muzyki europejskiej. Przy użyciu wyłącznie własnego głosu oraz drumli, artystki stworzyły widowisko, które przenosiło słuchacza do odległej Jakucji, cofało do regionów „nieskażonych" cywilizacją, ani nawet wiejskim folklorem. Ze sceny dochodziły barwne gardłowe dźwięki, rytmiczne odgłosy zastępujące tradycyjne bębny, imitacje szumu wiatru, zwierzęcych dźwięków oraz niepokojący, transowy dźwięk drumli, której obsługa nie przeszkadzała w dalszym śpiewie. Dźwięczny, różnorodny kolaż sprawiał wrażeń jakby nie znał kompozycji, jakby do muzyków nie dotarło pojęcie utworu, a jedynie zbiorowej improwizacji. Wbrew pozorom każde wykonanie było zaplanowane z zegarmistrzowską precyzją. Każda z artystek wiedziała co w którym momencie dodać, kiedy sięgnąć po instrument, a całość tworzyła historie mieszające kwestie ontologiczne i mitologię z elementami zwracającymi się w stronę ludowości oraz pierwotności uosobionej w tej muzyce natury.

W utworach często pojawiały się dźwięki kojarzące się z koniem, charakterystycznym symbolem azjatyckich stepów reprezentującym duszę i wolność. Parskanie, rżenie, odgłos biegu w innym kontekście mógłby bawić, w tym był monumentalny, momentami wręcz porażający. Charakterystyczne były i motywy czerpiące z muzyki szamańskiej, mającej przecież wywołać trans i odłączenie od materialnego świata. Ważnym elementem składowym tej misternej konstrukcji był też ubiór śpiewaczek. Mające na sobie tradycyjne stroje, przypominające trochę stylistykę indiańską, przyozdobione futrem i licznymi dodatkami z metali szlachetnych, stwarzały wrażenie kapłanek. Aż zdziwienie brało, gdy po koncercie ot tak po prostu zeszły do swojego boksu, zamiast rozpłynąć się we mgle.

O ile ta bardziej znana odsłona muzyki orientalnej, w której rozbrzmiewają egzotyczne instrumenty perkusyjne i strunowe oraz flety, może prowadzić nas do pytania o kierunek muzyki współczesnej i tego, co słuchamy na co dzień, tak muzyka tria Ayarkhaan sięga znacznie głębiej. Jak głęboko, może odpowiedzieć sobie już tylko słuchacz sam w sobie. Polecam jednak poczekać na moment, gdy grupa ponownie zawita w Polsce, bo ich utwory słuchane z płyty nie brzmią nawet w ćwierci tak dobrze, jak ze sceny.

Pewnego rodzaju zejściem na ziemię była muzyka Rustavi, gruzińskiego męskiego chóru. Polifoniczny śpiew nie nawiązywał już do szeroko pojętej duchowości, a wręcz przeciwnie. Rewitalizował klasyczną gruzińską muzykę ludową – i tę której słuchano, i tę przy której tańczono. O Gruzji można zdecydowanie powiedzie, że jest „bliskim Wschodem", nie tylko ze względu na stosunkowo niewielką odległość jaka dzieli ją z Polską, ale również patrząc na pewne charakterystyczne elementy. Synchroniczny śpiew tych obdarzonych różną skalą głosu muzyków, ma cechy wspólne z chorałem gregoriańskim. Miłym akcentem był również krótki występ instrumentalny z fletem i dwoma instrumentami strunowymi. Rustavi nie pozostawiło jednak tak głębokich emocji jak Ayarkhaan, ale trudno się temu dziwić, gdy to ten bardziej oryginalny, poruszający zespół gra jako pierwszy, a nie jako ostatni.

 

 

 

 

 

W drugim dniu Warszawskiego Festiwalu Skrzyżowanie Kultur można było usłyszeć Ayarkhaan, trio śpiewaczek z Jakucji przedstawiających muzykę regionu północno-wschodniej Azji oraz gruziński chór Rustavi.

Zobacz galerię zdjęć

Pozostało 94% artykułu
Kultura
Przemo Łukasik i Łukasz Zagała odebrali w Warszawie Nagrodę Honorowa SARP 2024
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Muzeum otwarte - muzeum zamknięte, czyli trudne życie MSN
Kultura
Program kulturalny polskiej prezydencji w Radzie UE 2025
Kultura
Arcydzieła z muzeum w Kijowie po raz pierwszy w Polsce
Materiał Promocyjny
Bank Pekao wchodzi w świat gamingu ze swoją planszą w Fortnite
Kultura
Podcast „Komisja Kultury”: Seriale roku, rok seriali