Już nigdy nie wsiądę do autobusu

Dziś w szpitalach w Świdnicy, Wałbrzychu i Wrocławiu mają zostać cztery z 35 osób, które ucierpiały w piątkowym wypadku autobusu. Rozpędzony neoplan wjechał pod zbyt niski wiadukt. Dzieci jechały do teatru. – W Latawcu tylko jedna osoba jest w ciężkim stanie po operacji, ale jej życiu nic nie zagraża – mówi Jacek Domejko, dyrektor świdnickiego szpitala Latawiec. – Nie grozi to też chłopcu z poważnym urazem głowy, który jest we wrocławskiej klinice. Dzieci systematycznie opuszczają szpital, są w dobrym stanie fizycznym.

Gorzej z psychiką. 12-letni Michał w sobotni poranek opuszcza szpital. – Naprawdę nie wsiądziesz nigdy do autobusu? – pyta z niedowierzaniem pielęgniarka. – Nigdy – odpowiada z powagą.

[srodtytul]Chowajcie się![/srodtytul]

Dziś dziesięcioletni Paweł, który siedział w trzecim rzędzie autokaru, powinien już być w domu. Ale do szkoły nie pójdzie przynajmniej przez trzy tygodnie. Siądzie z zabandażowaną głową przy komputerze i zagra w ulubioną grę Metin 2. Będzie wojownikiem walczącym ze złem. – Przedłużone ferie – próbuje go pocieszać ojciec. – Nic się nie stało, wszystko będzie dobrze – uśmiecha się do niego mama.

Rodzice zamówili Pawłowi do szpitala pizzę, za którą przepada, ale chłopiec jest osowiały. O wypadku opowiada półsłówkami: – Patrzyłem przez okno. Usłyszałem, jak ktoś krzyczy „chowajcie się!”. Najpierw pękła szyba obok mnie, a potem zobaczyłem nad sobą niebo.

[wyimek]Kierowca z płaczem wyrzucał sobie, że przez niego stała się straszna rzecz[/wyimek]

Na sali z Pawłem jest 13-letnia Ola. Dziś też powinna wyjść ze szpitala. Ale przez jakiś czas będzie musiała nosić kołnierz ortopedyczny. Tuż po wypadku nie straciła zimnej krwi, chociaż zobaczyła, że z tyłu autokaru, nad miejscem, gdzie siedział jej brat, nie ma dachu. Ale gdy tylko z daleka pokazali sobie uniesione kciuki, zadzwoniła do mamy: – Był wypadek, ale z nami wszystko OK.

– Jak córka do mnie zadzwoniła, dziękowałam Bogu, że wyjątkowo pozwoliłam jej zabrać komórkę – wzdycha pani Renata.

[srodtytul]Lekcja zapomnienia[/srodtytul]

Poniedziałek w szkole podstawowej w Bystrzycy Górnej rozpocznie się od apelu. Co dyrektor szkoły Agata Malik powie uczniom? Na razie konsultuje to z psychologami. – Chcemy im rzeczowo wyjaśnić, dlaczego zdarzył się nieszczęśliwy wypadek – zapowiada. Odwiedza rannych w szpitalach, chodzi do domów uczniów. – To dramat moich sąsiadów, Bystrzyca Górna to niewielka wieś, każdy zna każdego.

Lekcję tego, jak wrócić do równowagi psychicznej, muszą odrobić i rodzice. Gdy pędzili do szpitala, wiedzieli tylko, że w strasznym wypadku, w którym z autobusu zdarło dach, rannych jest 31 dzieci. Być może ich dzieci.

Dlatego dyrektor Malik wie, że każdy najbliższy wyjazd – a tych będzie dużo, bo podstawówka dostała aż dwumilionowy grant z UE na projekty prowadzone poza szkołą – będzie oznaczać powrót wspomnień.

– Nosze, kroplówki, zakrwawione dzieci, pielęgniarki podpisujące je na rękach i nogach flamastrami, zrozpaczeni rodzice, uwijający się lekarze – akcję ratunkową w szpitalu opisuje pani Magda, mama Pawła.

– Ponadstandardowe nasilenie reakcji – fachowo nazywa to Stefania Raducka, kierownik zespołu psychologów. Choć długo pracuje w zawodzie, takiego zbiorowego samonakręcającego się przerażenia jeszcze nie widziała: – Wszyscy się bali, że ich dzieciom grozi utrata życia.

Dyrektor Domejko: – Jeden z ojców krzyczał, że zabije kierowcę.

Teraz wszyscy muszą się zmierzyć z tzw. zespołem stresu urazowego. – To lęki, nocne koszmary, nerwice – wyjaśnia psycholog. – Dzieciom trzeba uświadomić, że to żaden wstyd, lecz normalna reakcja, a tłumienie emocji związanych z wypadkiem tylko pogłębi traumę.

Jak mówią psychologowie, wyprowadzanie dzieci z traumy może trwać kilka miesięcy. Szkoła już przygotowała dwa specjalne pomieszczenia.

[srodtytul]Kierowca w depresji[/srodtytul]

Dziś od rana świdnicki sztab kryzysowy będzie omawiać przebieg akcji ratunkowej i plan działań. Trzeba ustalić, komu i jak pomóc. – Również materialnie, na rehabilitację – deklaruje wójt Teresa Mazurek.

– Zgłoszę wniosek o przegląd oznakowania w całym mieście – zapowiada wicestarosta świdnicki Ryszard Wawryniewicz.

Z oznakowaniem wiaduktu, w który wbił się autobus, sprawa wciąż jest niejasna. Znak, który wskazywał dopuszczalną wysokość pojazdu, znajdował się blisko 400 m wcześniej. Nie było go na samym wiadukcie. Czy doszło do zaniedbania? – Czekamy na opinię biegłych – mówi prokurator Marek Rusin. Nie ma natomiast wątpliwości co do stanu autokaru. Biegli już orzekli, że był sprawny.

Być może prokurator dotrze na posiedzenie sztabu z zeznaniami kierowcy. Wcześniej lekarze nie zezwalali na jego przesłuchanie. 60-letni mężczyzna w głębokim szoku jest odizolowany od dziennikarzy i pilnowany przez policję. – Dotychczasowe ustalenia wskazują, że postawimy mu zarzut nieumyślnego spowodowania katastrofy – mówi Rusin. – Grozi za to do ośmiu lat więzienia.