Leki nie wjechały na Ukrainę

Ukraińscy celnicy zaczęli piętrzyć takie problemy, że musiałem z lekami i maseczkami wrócić do kraju – opowiada Adam Krzysztoń, starosta powiatu łańcuckiego w woj. podkarpackim.

Chciał zawieźć do Stryja na Ukrainie leki kupione przez powiaty łańcucki i kłodzki (woj. dolnośląskie). Nie udało się. Od ukraińskich celników usłyszał, że nie ma zaświadczenia z tamtejszego resortu zdrowia, iż samorządowcy ze Stryja potrzebują takiej pomocy.

Nie pomógł telefon od starosty ze Stryja i jego zapewnienie, że mieszkańcy czekają na te dary. – Mieliśmy ich specyfikację i zgodę polskiej agencji celnej na wywóz. Lekarstwa kupowane były w aptekach i miały długie daty ważności – zaznacza Joanna Rupar, pełnomocnik starosty łańcuckiego ds. zarządzania kryzysowego.

Po kilku godzinach wezwano szefa ukraińskiego przejścia granicznego w Krakowcu. – Powiedział, że nie może nas wpuścić, i koniec – mówi Adam Krzysztoń. Leki wróciły do Łańcuta.

Dlaczego pomoc musiała wrócić do kraju?

[wyimek]Po wybuchu epidemii władze w Kijowie chwaliły Polskę, że pierwsza udzieliła pomocy [/wyimek]

Jak mówi starosta stryjski Eugeniusz Kuchar, wiedział, że zaczynają się problemy z dostarczaniem leków, więc pojechał do Kijowa. Tam dowiedział się, że epidemia grypy na zachodniej Ukrainie już minęła i nie potrzeba leków z Polski. Zdaniem starosty wpływ na całą sytuację ma też kampania przed wyborami prezydenckimi na Ukrainie.

– Przykro nam, że jakieś układy polityczne zdecydowały, że nie mogły do nas trafić leki z Polski – ubolewa zastępca starosty stryjskiego Julianna Kurynyszyn.

Po wybuchu epidemii grypy na Ukrainie władze w Kijowie chwaliły Polskę, że pierwsza pospieszyła z pomocą humanitarną. A ta płynęła z całego kraju, od samorządów i organizacji.

– Pospieszyliśmy z pomocą Ukrainie natychmiast po pierwszej fali zachorowań na grypę. Nikt wówczas nie robił problemów – wspomina Teresa Drupka z ICN Polfa Rzeszów, która ofiarowała leki warte ponad 200 tys. zł.

Dary przekazano za pośrednictwem Caritas, która ma doświadczenie w organizowaniu pomocy dla innych krajów.