W sprawie, która trafiła do Sądu Najwyższego, powodowie zawarli z pozwanym bankiem umowę kredytu hipotecznego indeksowaną kursem franka szwajcarskiego. W ich ocenie, klauzule walutowe zawarte w regulaminie kredytowania, do którego odsyła umowa kredytowa, stanowią niedozwolone postanowienia umowne i nie wiążą powodów, ponieważ w sposób dowolny uprawniają bank do ustalania kursu waluty, a przez to wysokości rat kredytu, co jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i stanowi rażące naruszenie interesów powodów.
Powodowie zakwestionowali także ważność aneksu do umowy kredytowej, w którym strony dokonały zmiany rodzaju kredytu z indeksowanego do waluty CHF na kredyt walutowy w walucie CHF.
W pozwie wnieśli o zasądzenie od banku kwoty 76,8 tys. zł wraz z ustawowymi odsetkami.
Bank wniósł o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, że wprowadzenie klauzul walutowych nie jest sprzeczne z dobrymi obyczajami, ani nie narusza rażąco interesów powodów. Pozwany bank podkreślił, że powodowie sami wybrali rodzaj kredytu, a ponadto, iż zostali poinformowani o ryzyku kursowym i akceptowali powiększenie miesięcznych raty kredytu o tzw. spread, definiowany jako różnica pomiędzy kursem kupna i sprzedaży walut.
Sądy powszechne oddaliły powództwo.
