Sekretarz Rady Bezpieczeństwa i szef FSB - to oni namówili Putina na inwazję

Ostatecznie to czterech mężczyzn - z których trzech było byłymi lub obecnymi dyrektorami Federalnej Służby Bezpieczeństwa (FSB) – miało odegrać kluczową rolę w doprowadzeniu Rosji do wojny: sam Putin; Nikołaj Patruszew, przewodniczący Rady Bezpieczeństwa i kolega Putina w KGB od 1975 r.; dawny kolega Putina z uniwersytetu w Petersburgu i szef FSB Aleksander Bortnikow; i minister obrony Siergiej Szojgu. Spośród trzech ostatnich to Patruszew i Bortnikow byli głównymi inicjatorami politycznymi, Szojgu - czasem niezdecydowanym wykonawcą.

Mimo przygotowań wojskowych na pełnych obrotach minister spraw zagranicznych Siergiej Ławrow otrzymał ostatnią szansę, aby dyplomacja zaczęła działać - pisze "The Times".

Szef rosyjskiego MSZ doskonale zdawał sobie sprawę, że działania w wewnętrznym kręgu Putina są już mocno nakierowane na wojnę – choć sam Ławrow nie wiedział do przedednia operacji, że plany te obejmą atak na Kijów.

- Putin jest naszą ostatnią nadzieją na uniknięcie wojny – zwierzył się wówczas Ławrow staremu przyjacielowi z uniwersytetu.

Ławrow wciąż żywił nadzieję, że sam szef da się przekonać do cofnięcia się z krawędzi. Ale rozmach zwolenników inwazji był tak wielki, że Ławrow musiał uzyskać naprawdę dramatyczne i zupełnie nierealistyczne ustępstwa Zachodu. W pierwszym i drugim tygodniu grudnia grupa robocza osobiście zwołana przez Ławrowa opracowała zestaw żądań. Było wśród nich m.in. takie, by NATO wycofało się do swoich granic sprzed 2007 r., obiecując jednocześnie, że nie będzie rozmieszczać rakiet, ciężkiej broni ani koncentrować wojsk w żadnym z państw byłego bloku sowieckiego.

Jeden z rozmówców "Timesa", wieloletni przyjaciel rodziny Putina, twierdzi, że sekretarz prasowy prezydenta Putina, Dmitrij Pieskow, poinformował go wkrótce po rozpoczęciu wojny, że większość członków Rady Bezpieczeństwa dowiedziała się o przygotowaniach do inwazji dopiero na spotkaniu 21 lutego.