"Złote Oko" to nagroda w wysokości 5 tys. euro, ustanowiona w 2015 r. przez Société Civile des Auteurs Multimedia we współpracy z festiwalem w Cannes, przyznawana najlepszemu filmowi dokumentalnemu prezentowanemu podczas festiwalu. W tym roku, oprócz nagrody głównej, jury przyznało także specjalne "Złote Oko".
Czytaj więcej
Wysoki, przystojny, z lekką zapuszczoną brodą. W Cambridge zrobił doktorat z antropologii społecznej, wykładał na uniwersytecie w Wilnie. I kręcił filmy dokumentalne. W 2016 roku litewski reżyser Mantas Kvedaravicius pojechał do obwodu donieckiego, by dokumentować toczącą się tam wojnę. Zrealizował wówczas „Mariupol” - opowieść o półmilionowym mieście dotkniętym tragedią wojny. W 2022 roku wrócił do Ukrainy, do ludzi, których znał, z którymi przez kilka lat utrzymywał kontakt. Zginął na początku kwietnia od rosyjskiej kuli, w czasie ewakuacji z Mariupola. Miał 45 lat.
"Naszą specjalną nagrodę otrzymuje film, którego nie można porównać z żadnym innym w tym konkursie. Bardzo radykalna, odważna, artystyczna i egzystencjalna wypowiedź „Mariupolis 2”. Reżyser Mantas Kvedaravičius jest jednym z tysięcy cywilów zabitych przez armię rosyjską od początku inwazji na pełną skalę" - brzmi oświadczenie jury pod przewodnictwem Agnieszki Holland.
- Ten film jest absolutnie niemożliwy do porównania z niczym, wyróżniał się ostro, jakby leżał na osobnej półce; zapierał dech w piersiach aż do ciemności przed oczami - mówiła Iryna Tsilyk, ukraińska reżyserka, pierwsza Ukrainka w Jury "Złotego Oka".
Filmu "Mariupolis 2", który opowiada o życiu mieszkańców miasta podczas wojny, reżyser nie zdołał dokończyć. Zrobiła to za niego żona, Anna Bilobrova. Film trafił do programu festiwalu w Cannes po śmierci reżysera, na dwa tygodnie przed festiwalem.
Nagrodę główną „Złote Oko” otrzymał film „All Breathing” indyjskiego reżysera Shonaka Sena.
