Prezydenci François Hollande i Bronisław Komorowski mówili o długich związkach kulturowych i historycznych. Nie wspomnieli jednak o polsko -francuskim sojuszu militarnym w 1939 r., który zakończył się dla Polski jakby niepomyślnie. Nie pastwmy się jednak nad – bądź co bądź – historią. Współczesność wygląda znacznie lepiej, ale bynajmniej nie różowo.
Francja jest państwem zainteresowanym utrzymaniem wraz z Niemcami dwuwładzy w UE, co pokazała szczególnie polityka Nicolasa Sarkozy’ego, ale także obecnego prezydenta. Polska – przeciwnie – stawia na osłabienie tego tandemu poprzez wzmacnianie instytucji europejskich albo kontrując go współpracą z Niemcami. Paryż jako płatnik netto do budżetu Unii chciałby poważnie przyciąć perspektywę budżetową na lata 2014–2020, Warszawa zaś jest głównym biorcą pomocy i stoi na czele frontu obrony dużego budżetu.
Jeszcze za poprzedniego prezydenta Francuzi usiłowali na miękko cofnąć rozszerzenie Unii Europejskiej na wschód poprzez zawężenie kręgu decyzyjnego do strefy euro. Na szczęście operacja się nie powiodła. Polska – przeciwnie – dąży do utrzymania status quo, czyli równego rozłożenia władzy w UE na starych i nowych członków. Władze francuskie wreszcie sprzeciwiają się redukcji własnego długu publicznego oraz deficytu budżetowego i taką linię preferują w całej Wspólnocie. My znowu na odwrót, należymy do klubu oszczędnych i wpisaliśmy nawet do konstytucji tzw. złotą regułę budżetową. Katalog rozbieżności można by ciągnąć długo.
Jak do tego wszystkiego mają się słowa prezydenta Hollande’a o polsko-francuskim partnerstwie strategicznym albo o „takiej samej koncepcji budżetu unijnego” i w ogóle o miłości, sojuszu itd., itp.? Mają się nijak. Twarde realia im przeczą, co bynajmniej nie przekreśla dobrej współpracy polsko-francuskiej w wybranych dziedzinach, na przykład energetyce nuklearnej.
Hollande przywiózł z sobą sporą grupę biznesmenów, którzy rozmawiali o inwestycjach w Polsce. W polityce nam z Paryżem nie zawsze po drodze, ale francuski kapitał i technologie będą nad Wisłą mile widziane. Ze staropolskim gestem – zapraszamy.
