Reklama
Rozwiń
Reklama

Chmielowy powód do dumy

Cudze chwalicie, swego nie znacie. Właśnie to znane polskie przysłowie często przypomina mi się, gdy odwiedzam różne zakątki Polski. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy napotykam rzeczy wyjątkowe, dające nam miejsce w światowej czołówce.

Publikacja: 15.10.2015 18:59

Beata Drewnowska

Beata Drewnowska

Foto: Rzeczpospolita

Tak było właśnie ostatnio na Lubelszczyźnie, której znakiem rozpoznawczym są chmielowe plantacje. Na region ten przypada niemal 90 proc. produkcji chmielu w Polsce, która jest jego piątym producentem na świecie. Jak dużo Polaków o tym wie? Idę o zakład, że jest ich mniej niż tych, którzy są w stanie skojarzyć Szkocję z whisky, szampana z Francją, fetę zaś z Grecją. Dziwi to tym bardziej, że wypijamy już niemal 100 litrów piwa na osobę, co daje nam miejsce w światowej czołówce miłośników chmielowego trunku.

Nie licząc niewielkiego grona kulinarnych czy piwnych zapaleńców, w naszym kraju wciąż nie czujemy dumy z tego, co tylko nasze – polskie i wyjątkowe. Nie dziwi więc, że nie umiemy tego wypromować i chwalić się tym na świecie. Przykładem zmarnowanej szansy są oscypki. Podczas niedawnej wizyty na Podhalu nie mogłam wyjść ze zdziwienia, że nadal tak trudno jest znaleźć oryginalne owcze sery, których receptury zostały zastrzeżone w Komisji Europejskiej. Stragany uginają się za to pod serkami górskimi czy łoscypkami. Nieświadoma klientela wprawdzie je kupuje, ale czy to powinno dawać komukolwiek powody do zadowolenia? Moim zdaniem nie.

Polscy producenci chmielu często narzekają, że winnymi ich trudnej sytuacji są rząd niedający im wsparcia i koncerny piwne, które wolą chmiel z zagranicy. Wiele w tym racji, ale może warto niekiedy przyznać się do błędów? Przetwórcy chmielu wspominają, że zdarzało się, iż plantatorzy nie dostarczyli im chmielu mimo podpisanych umów kontraktacyjnych. Robili tak, ponieważ trafił do nich pośrednik, który zaproponował im wyższą cenę...

Wciąż dokucza także – i to niestety nie tylko w chmielarstwie – brak współpracy producentów. A przecież niewiele uda się wywalczyć, gdy nie mówi się jednym głosem.

Pierwsze zmiany na lepsze już widać. Duże firmy piwowarskie coraz chętniej sięgają po polski chmiel i - co nie mniej ważne - widzą powód, aby się tym chwalić. Może doczekamy się czasów, gdy na etykiecie jasnego pełnego będziemy mogli przeczytać, które krajowe odmiany chmielu zostały użyte do jego produkcji?

Reklama
Reklama

Być może za kilka lat powstanie turystyczny szlak łączący chmielowe plantacje na Lubelszczyźnie? O tym, że taka forma spędzania czasu zaczyna się podobać Polakom świadczą winiarskie trasy i rozkwit enoturystyki w województwach lubuskim, małopolskim i podkarpackim, gdzie odrodziło się polskie winiarstwo.

Komentarze
Michał Płociński: Polityczne sterowanie kulturą. To ma być ta liberalna normalność?
Komentarze
Michał Szułdrzyński: Co mają przykryć twitterowe wojny Donalda Tuska i Karola Nawrockiego?
Komentarze
Bogusław Chrabota: Spotkanie w Mar-a-Lago wzmacnia Ukrainę i Zachód
Komentarze
Artur Bartkiewicz: Na czym polega problem z wywiadem z Rodakami Kamratami w Kanale Zero?
Materiał Promocyjny
Polska jest dla nas strategicznym rynkiem
Komentarze
Bogusław Chrabota: Donald Trump buduje pancerniki, choć świat z nich zrezygnował. Dlaczego?
Materiał Promocyjny
Podpis elektroniczny w aplikacji mObywatel – cyfrowe narzędzie, które ułatwia życie
Reklama
Reklama
REKLAMA: automatycznie wyświetlimy artykuł za 15 sekund.
Reklama