Interpretacja gwarantuje spokojny sen podatnika

Interpretacja podatkowa to specyficzny twór. Jest to forma aktu administracyjnego, niebędąca ani decyzją, ani postanowieniem. Istnieją dwa rodzaje interpretacji: ogólne i indywidualne.

Pierwsze z nich wydawane są przez ministra finansów z jego własnej inicjatywy na podstawie art. 14a ordynacji podatkowej (dalej op).

Mają one zapewnić jednolite stosowanie prawa. Przykładem jest interpretacja z 21 czerwca 2011 (PT8/033/IO1/AEW/11/PT-571) dotycząca zasad rozliczania VAT przez wspólnoty mieszkaniowe. W praktyce interpretacje ogólne są wydawane niezmiernie rzadko. Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów opublikowano ich do tej pory 25.

Zdecydowanie bardziej powszechne są interpretacje indywidualne. Zostały one uregulowane w dalszej części rozdziału 1a op. Formalnie interpretacje te są również wydawane przez ministra finansów, jednak na mocy rozporządzenia uprawnienie to zostało delegowane na dyrektorów izb skarbowych w: Poznaniu, Katowicach, Warszawie, Bydgoszczy, a od 1 kwietnia tego roku także w Łodzi.

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć każdy zainteresowany: podatnik, płatnik lub inny podmiot (także osoby niemające miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce). Wniosek przesyła się do dyrektora izby skarbowej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę wnioskodawcy.

Jeśli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę poza granicami Polski lub nie można ustalić właściwości organu, to na pytanie odpowiada dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

Na jakim formularzu

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej składa się na formularzu ORD-IN (czasem trzeba go uzupełnić o załącznik ORD-IN/A). Jest to ułatwienie dla osób je sporządzających, bo dzięki starannemu wypełnieniu tego druku mogą być pewne, że podały wszystkie wymagane przez ordynację podatkową informacje.

Formularze dostępne są na stronie internetowej Ministerstwa Finansów. Korzystanie z urzędowego formularza nie jest jednak konieczne, wymagane jest jednak, aby wniosek został złożony w formie pisemnej i zawierał wszystkie przewidziane elementy.

Opis sytuacji

Art. 14b § 3 op mówi, że podatnik musi w sposób wyczerpujący przedstawić zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Innymi słowy ma obowiązek dokładnie opisać sytuację, z którą związane są wątpliwości natury podatkowej.

Należy pamiętać, że interpretacja chroni jedynie, gdy wnioskodawca poda prawidłowy (zgodny z rzeczywistym) stan faktyczny. Jego opis jest niezwykle ważny również dlatego, że w trakcie postępowania dotyczącego wydania interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego. Opiera się wyłącznie na opisie zawartym we wniosku.

Warto też pamiętać, że istnieje także zakaz występowania o interpretacje, jeśli elementy stanu faktycznego są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz jeśli sprawa została rozstrzygnięta co do istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub kontroli skarbowej.

Warto podkreślić, że wraz z pytaniem wnioskodawca składa stosowne oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. W razie złożenia fałszywego oświadczenia interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

W związku z tym jeśli organ już wszczął kontrolę dotyczącą np. prawidłowości zastosowania obniżonej stawki VAT, to podatnik nie ma już możliwości składać w tym zakresie wniosku o interpretację. Jeśli miał wątpliwości, powinien zadać pytanie wcześniej.

Trzeba podać swoje stanowisko

We wniosku należy zadać pytanie dotyczące interpretacji przepisów podatkowych (np. można zapytać, czy dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jaką stawką VAT należy opodatkować sprzedaż opisanego we wniosku towaru, czy dane świadczenie można uznać za zwolnione z podatku).

Co istotne, wnioskodawca musi sam spróbować na zadane pytanie odpowiedzieć. We wniosku należy bowiem przedstawić własne stanowisko co do oceny prawnej stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W tym miejscu należy więc przedstawić własną interpretację przepisów (wnioskodawca musi wyjaśnić, jak on dane przepisy rozumie).

Na poparcie swoich tez warto przedstawić orzeczenia sądów administracyjnych lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, jeśli zapadły w zbliżonym stanie faktycznym i potwierdzają prezentowane przez wnioskodawcę stanowisko.

Należy przy tym zaznaczyć, że w wydawanych  interpretacjach organy często kwestionują zasadność powołania wyroków, argumentując, że odnoszą się do konkretnych stanów faktycznych. Trzeba jednak pamiętać o tym, że niekorzystną interpretację można zaskarżyć do sądu administracyjnego, a on często zwraca uwagę na wyroki innych sądów i ETS.

Warto też sprawdzić, czy inne organy podatkowe nie analizowały już  podobnej sprawy. Jeśli na stronie internetowej Ministerstwa Finansów znajdziemy interpretacje, w których organy odpowiadały na podobne pytanie, to warto się na nie powołać. Oczywiście jeśli potwierdzają stanowisko przedstawiane przez nas we wniosku.

Nie trzeba osobiście

Wniosek można złożyć bezpośrednio w siedzibie właściwego organu bądź przesłać pocztą na jego adres. Wniosek można również wnieść przez pełnomocnika.

Wtedy trzeba do niego dołączyć pełnomocnictwo i uiścić opłatę skarbową w wysokości 17 zł. Jeśli wniosek zostanie złożony do niewłaściwego organu, to jest on zobowiązany przekazać pytanie do dyrektora izby skarbowej właściwego do wydania interpretacji.

Ile to kosztuje

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł od każdego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Jeżeli wniosek dotyczy kilku stanów faktycznych, to należy uiścić opłatę za każdy z nich.

Odpowiednią kwotę należy wpłacić w kasie właściwego organu lub na jego rachunek bankowy w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku. Można ją też zapłacić wcześniej i dowód zapłaty dołączyć do wniosku. Jeśli zapłacimy za dużo, to organ podatkowy zwróci nam nadpłaconą kwotę.

Nienależna opłata podlega zwrotowi w ciągu siedmiu dni od zakończenia postępowania w przedmiocie interpretacji. W razie nieuiszczenia opłaty we wskazanym terminie właściwy organ wzywa do uzupełniania braku w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania. Jeżeli wnioskodawca nie dopełni tego obowiązku, organ pozostawi wniosek bez rozpoznania.

Braki formalne

Co w sytuacji, gdy wniosek o wydanie interpretacji zawiera braki formalne, np. nie został podpisany, nie dołączono pełnomocnictwa lub osoba go składająca nie przedstawiła własnego stanowiska?

W takim wypadku organ podatkowy  wzywa do uzupełniania braków. Wnioskodawca ma na to siedem dni. W przypadku nieuzupełnienia braków w wyznaczonym terminie organ wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Wnioskodawcy przysługuje na nie zażalenie. Od tych zasad jest jeden wyjątek. Jeżeli wnioskodawca nie wskaże swojego adresu, to organ od razu pozostawi wniosek bez rozpoznania. Nie będzie bowiem wiadomo, gdzie przesłać wezwanie do uzupełnienia braków.

Czego nie można pominąć

We wniosku o interpretację trzeba podać m.in.:

- organ, do którego skierowany jest wniosek  (właściwy dyrektor izby skarbowej),

- cel (złożenie lub uzupełnienie wniosku),

- dane wnioskodawcy,

- status wnioskodawcy (podatnik, płatnik, inkasent, osoba trzecia, inny),