Polscy hotelarze wybierają samodzielność

Główną barierą dla rozwoju franczyzy jest to, że za znaną międzynarodową markę trzeba słono płacić. Czy warto? Największe i całkiem uzasadnione wątpliwości mogą mieć hotelarze z mniejszych miast czy miejscowości turystycznych, których głównymi gośćmi są Polacy. Marka Marriott czy Sheraton, która jest synonimem wysokiego poziomu usług, ale i wysokiej ceny, jest bowiem wabikiem przede wszystkim na obcokrajowców. Dlatego najczęściej na franczyzę decydują się hotele o wyższym standardzie, nastawione na obsługę zagranicznych biznesmenów.

– Chcieliśmy być rozpoznawalni dla klientów, którzy podróżują po całym świecie – przyznaje Lidia Dmowska, PR manager w hotelu Courtyard by Marriott, który mieści się przy warszawskim Okęciu. Właścicielem i zarządcą obiektu jest Port-Hotel, spółka córka Przedsiębiorstwa Państwowego Porty Lotnicze.

– Nie jest łatwo sprostać wymogom sieci. Często przyjeżdżają do nas anonimowi audytorzy, więc zawsze musimy być przygotowani na kontrolę. Osiągamy co roku bardzo wysokie oceny. Dlatego zarówno Marriott, jak i my jesteśmy zadowoleni ze współpracy. Planujemy dalsze projekty w Polsce, oczywiście będą to także hotele brandowe – mówi Lidia Dmowska.

Wylicza szereg korzyści płynących z tego typu zależności.

– W ramach franczyzy Marriott gwarantuje nam dostęp do międzynarodowego systemu rezerwacyjnego, program lojalnościowy, wspólne działania marketingowe i PR-owskie. Sieć zapewnia też szkolenia dla pracowników, co jest bardzo ważne, aby zagwarantować gościom usługi o najwyższym międzynarodowym standardzie – wyjaśnia Dmowska.

Na razie w Polsce prym wiodą jednak prywatni hotelarze niezwiązani z żadną siecią.

Decyzja o związaniu się z jakimś franczyzodawcą zapada zwykle już w momencie planowania inwestycji. Bowiem projekt hotelu, jego wystrój musi być zgodny ze standardami sieci, by ta zgodziła się użyczyć mu swojej marki.

– Zabija to autorski pomysł inwestora. Do tego musi on zapłacić za udostępnienie mu wszystkich informacji dotyczących technicznych i technologicznych aspektów. Kwota ta stanowić może od 5 do nawet 10 proc. wartości całej inwestycji. Do tego po uruchomieniu działalności hotelarz musi płacić od każdego sprzedanego pokoju 1-2 dolary - wyjaśnia Jerzy Miklewski, właściciel firmy Hotelon, zajmującej się doradztwem na polskim rynku hotelowym.

Tymczasem już sama budowa hotelu pochłania niebagatelne sumy.– Średni koszt stworzenia pokoju w hotelu o standardzie trzygwiazdkowym to 82-90 tys. euro, w czterogwiazdkowym zaś 120-150 tys. euro. Do tego trzeba doliczyć restaurację i zaplecze konferencyjne - mówi Franz Jurkowitsch, prezes Warimpeksu, firmy deweloperskiej, która działa m.in. w segmencie hotelowym.

Spółka posiada kapitał na budowę bądź przejmowanie obiektów, nie ma jednak wiedzy, jak je prowadzić. Dlatego współpracuje ze znanymi operatorami. Kontrakty o zarządzanie to najpopularniejszy model rozwijania sieci hotelowych w Polsce. Warimpex wraz z Vienna International rozwija sieć po markami Angelo i Andel’s. Dodatkowo Vienna zarządza innymi hotelami przejmowanymi przez Warimpex, np. Jan III Sobieski w Warszawie. Warimpex prowadzi także wspólne przedsięwzięcie z Louvre Hotels (w Polsce ma marki Premiere Classe, Campanile i Kyriad Prestige). Austriacki inwestor będzie budował hotele pod wymogi grupy hotelarskiej, ona zaś będzie nimi zarządzała. W przyszłym roku Warimpex zainwestuje u nas w hotele ok. 100 mln euro.

Standardowy kontrakt o zarządzanie zakłada, że popularna sieć wydzierżawi obiekt od właściciela i będzie nim kierować. W zamian zaś będzie płacić czynsz, najczęściej uzależniony od przychodów.