To najlepsza moim zdaniem menedżerska książka łącząca strategię i teorię gier, jaka kiedykolwiek się ukazała. Trzy sprawy zasługują na szczególne podkreślenie: zasady budowania strategii, umiejętność manipulowania groźbami i obietnicami, budowa i wygrywanie aukcji i przetargów.
Teoria gier wniosła do sztuki strategii kilka fundamentalnych zasad, których należy przestrzegać, budując konkurencyjne strategie w biznesie. Pierwsza zasada brzmi: patrz w przyszłość, ale wnioskuj wstecz. Jest to kluczowa reguła, bowiem zmusza do pamiętania, że konkurencyjny rynek polega na tym, iż skuteczność działania firmy zależy od jej ruchów, ale także od ruchów konkurencji.
Kolejna zasada brzmi: jeśli masz dominującą strategię, to ją zastosuj. Teoria gier modeluje elegancko struktury sytuacji konkurencyjnych. Są one nieskończenie różne pod względem treści, ale istnieje bardzo ograniczona liczba struktur gier konkurencyjnych. Logika teorii gier pozwala uprościć wiele skomplikowanych sytuacji konkurencyjnych do prostego wzorca i znaleźć optymalną strategię działania.
W przypadku gdy takich strategii nie ma, optimum zapewnia zasada szukania równowagi, czyli takich ruchów strategicznych, gdy decyzje konkurentów są względem siebie najlepszymi odpowiedziami.
Drugi wielki wkład teorii gier to pokazanie ogromnego znaczenia umiejętności wysyłania sygnałów w formie gróźb i obietnic. Hamowanie wojen cenowych, inwestycje, polityka personalna w firmie, wprowadzanie innowacyjnych produktów – to wszystko gry, w których konieczne jest systematyczne balansowanie na krawędzi przy wykorzystaniu sygnałów motywujących lub hamujących odpowiednie zachowania drugiej strony. Znajomość teorii gier pozwala zrozumieć, jak interpretować informację i jak nią manipulować, aby zwiększać wiarygodność swoich ruchów strategicznych.
