Kożuchowska: ona ma siłę, kreacja trafiona w dziesiątkę.

Małgorzata Kożuchowska, jedna z najpopularniejszych polskich aktorek, której karierę filmową współtworzyły m.in. dwa filmy o kilerach Juliusza Machulskiego, „Komornik” Falka i, oczywiście, „rodzinka.pl”., znakomicie wykorzystała szansę na nowy etap kariery i jest najmocniejszym, najbardziej stabilnym, a jednocześnie najbardziej zaskakującym punktem serialu.

W Teatrze Narodowym mogła się czuć niedoceniana, choć wcześniej grała w spektaklach Jarockiego, Lasalle’a i Englerta. Ciekawe, że nowe otwarcie zawdzięcza twórcy, który z teatrem zerwał (przynajmniej na razie), czyli Pawłowi Demirskiemu, jednemu z najważniejszych, jeśli nie najważniejszemu autorowi piszącemu na scenę po 1989 r.

Demirski z teatrem się rozstał – a jednocześnie z reżyserką Moniką Strzępką, tworząc wcześniej głośne, kontrowersyjne spektakle, zawsze podejmujące ważne problemy – m.in. „Był sobie Andrzej, Andrzej i Andrzej” (o spuściźnie Solidarności) czy w „Imię Jakuba S.” (o wstydliwym i skrywanym przez wielu Polaków chłopskim pochodzeniu oraz nowej pańszczyźnie w turbokapitalizmie).

Demirski w świecie seriali

Demirski od dawna poszukiwał szansy w świecie seriali. Pierwszy trzyodcinkowy zrealizował w teatrze – „Klątwę” (koprodukcja Łaźni Nowej i Teatru IMKA), a niedługo potem powstali „Artyści” dla Dwójki wyreżyserowani przez Strzępkę.

Już w świecie streamingu swoją obecność w świecie seriali zapoczątkował „Udarem”, inspirowanym tytułową przypadłością Macieja Nowaka, dyrektora teatrów, przyjaciela i mentora Demirskiego, sybaryty i recenzenta kulinarnego. Można powiedzieć, że powstał nowy „Czterdziestolatek”, ale z gejem w roli głównej, granym przez Jacka Poniedziałka.

Potem Demirski połączył wiele sytuacji. Jacka Poniedziałka i Małgorzatę Kożuchowską niedawno zobaczyli widzowie Teatru TV w nowej wersji „W imię Jakuba S.”. Poniedziałek zagrał Szelę, a Kożuchowska dawną dziedziczkę, a obecnie szychę z banku.

W „Anieli” Demirski odwrócił sytuację: pana domu Jana gra Jacek Poniedziałek i to Aniela Małgorzaty Kożuchowskiej zostaje wyrzucona z „dworu”, w czym można też odnaleźć echo sensacyjnego cyklu książek o żonach, kochankach i rozwódkach Konstancina (tragicznie zmarłej Eweliny Ślotały), autor „Anieli” uwielbia bowiem grać popkulturowymi kliszami dla uzyskania nowego, zaskakującego efektu, stanowiącego kontrę do wcześniejszych filmów, seriali, ujęć tematu lub rzeczywistości i popularnych postaci. Jednym z kluczy do takiej gry w „Anieli” są „Kilerzy” Juliusza Machulskiego i odtwórcy głównych ról. To Małgorzata Kożuchowska, grająca kobietę, która musi odnaleźć się w nieznanej sobie rzeczywistości blokowiska na Pradze, i Cezary Pazura.

O ile bohaterkę Kożuchowskiej można uznać za kontynuację przebojowej dziennikarki z filmów Machulskiego, o tyle Pazura w roli prawnika Mareckiego gra stołeczną „szarą eminencję”, jednego z „białych kołnierzyków”, którzy robią brudne biznesy. Specjalnością Mareckiego są ubezpieczenia (wyłudzenia) i patodeweloperka – w tym przypadku próba przejęcia terenu technikum gastronomicznego, gdzie Aniela dostaje pracę. Ważną rolę gra Gabriela Muskała (dyrektorka technikum), która dwoi się dosłownie – gra siostry bliźniaczki o sprzecznych temperamentach, różnych sposobach ekspresji i wypowiadania się, co daje Muskale szansę na popis aktorskich transformacji.

Czytaj więcej

Film

"Vinci 2": Juliusz Machulski kręci sequel swojego filmu sprzed 20 lat

W Krakowie rozpoczęły się zdjęcia do drugiej części komedii sensacyjnej "Vinci" z 2004 roku. W ko...

Czy serialowy Banan to Mata?

Trzeba dodać, że Marecki ma syna rapera Banana (to „bananowa” młodzież w nowym wydaniu), de facto lalusia, którego gra Adam Sztaba znany z musicalu „1989”. Można się domyślać, że daleką inspirację stanowił stary i młody Matczak, czyli wpływowy i medialny prawnik Marcin oraz raper Mata. Demirski, który zawsze jest antyestablishmentowy, uderza poprzez postać Mareckiego i Banana w nowe elity Warszawy.

Nawiązaniem do „Kilera” jest także wprowadzenie do scenariusza i ścieżki dźwiękowej serialu piosenki Varius Manx. U Machulskiego komisarz Ryba śpiewał „Orła cień” – zaś mąż Anieli wiąże się z dawną miłością i wokalistką Zofią (Renata Dancewicz), która próbuje powrócić na listy przebojów z dawnym hitem „Zanim zrozumiesz (Ona ma siłę)”, tyle że rapowanym z Bananem. To pretekst do satyry na comebacki i crossovery, choć tytuł piosenki ostatecznie okazuje się ważny: to przesłanie serialu.

W kontrze do Banana Demirski tworzy wątek blokersówek Violi (Anita Szapelska) i Lena (Pitry) z praskiego osiedla Anieli, marzących o karierze, która jest też częścią sprawiedliwości społecznej, ulubionego tematu Demirskiego. W „Artystach” mieliśmy sojusz kibiców z ludźmi teatru, jaki chciało zawłaszczyć miasto – w „Anieli” była konstancińska celebrytka wchodzi w sojusz z blokersówkami, dilerem Armanim (Filip Pławiak), a także sprzątającymi migrantkami, tworzącymi „Ławicę” i znającymi tajemnice właścicieli stołecznych willi i apartamentów, gdzie pracują (m.in. muzułmanka Layka – Alona Szostak).

Serial „Aniela” pod koniec słabnie

Otrzymaliśmy przewrotny serial o tym, że bogactwo może oznaczać niewolę, zaś uwaga o niezależności kobiety – choć wypowiadana szyderczo – może zyskać walor prawdy. Demirski żongluje wieloma sytuacjami modnymi w świecie „warszawki” – terapią poprzez ustawienia hellingerowskie, snobizmami na nową sztukę, licznymi poprawnościowymi frazesami, a wręcz głupotami, które pozwalają zakamuflować największe okrucieństwo wobec bliskich osób. Kpi z nowych rytuałów („Jestem tak szczęśliwa, jakbym codziennie adoptowała psa ze schroniska”). Opisuje to, co można nazwać nową, ekologiczną szlachetnością, piętnując jednocześnie towarzyszące jej zakłamanie – jeśli, oczywiście, się pojawia.

Czytaj więcej

Film

Gej, syn Karwowskich i inni po 40-tce

„Udar”, serialowy debiut reżyserski Pawła Demirskiego, jest inspirowany chorobą Macieja Nowaka or...

Generalnie scena, gdy bohaterowie spotykają się w areszcie po ekscesach wieczoru – wpływa na ich losy, odwracając społeczne role, nam zaś dając rozpoznanie „kto jest kim”.

Grają również Jerzy Bończak (Kruszon), Sebastian Pawlak – świetna parodia modnego psychoterapeuty, a także Monika Frajczyk świetna jako kasjerka dyskontu, która prawdę ci powie, a i zrozumie życiowe kłopoty. Magdalena Osińska, również znana z „1989”, wcieliła się w charyzmatyczną raperkę Pekin. Szkoda, że po sześciu odcinkach serial traci zwartość i, wbrew szlagierowi Variusz Manx, siłę. Najgorszy jest odcinek siódmy nagrany we Włoszech: drugi z duetu reżyserów Jakub Piątek/Jakub Czekaj wyraźnie nie daje rady. Film schodzi na poziom serialu dla młodzieży. Przydałby się Wujek Dobra Rada. Sam Demirski przesadził na końcu z wulgaryzmami. Tracą siłę wyrazu, są dialogową zapchajdziurą, wieje nudą.