Młode dziewczyny za kratami

Liczba pensjonariuszek więzień podwoiła się po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku, ale niewiele jest wśród nich recydywistek. To kobiety zagubione w nowej rzeczywistości, w której trudno odnaleźć im siebie i przyszłość. Zazwyczaj przestępstwa popełniają pod wpływem emocji. A tych w ich młodym życiu nagromadziło się zazwyczaj wiele.

Julia odsiaduje czteroletni wyrok za handel narkotykami. Miała przy sobie 0,3 grama zakazanych specyfików.

- Brałam narkotyki - wyjaśnia. - Najpierw opium przez trzy lata, później heroinę przez rok. Potem zabrakło mi pieniędzy. Ktoś dał mi trochę heroiny na sprzedaż. Sprzedałam część i za to tu trafiłam.

Mama Julii dopowiada resztę historii córki: miała 19 lat gdy wyszła za mąż. Kiedy po trzech miesiącach znalazła się w szpitalu, małżonek odwiedził ją tylko raz, bo był zajęty nowym związkiem z jej najlepszą przyjaciółką.

Tatiana za napad z rozbojem, odsiaduje ośmioletni wyrok. Z dwiema koleżankami zadały wiele ran kłutych kierowniczce stacji benzynowej.

- Nie chciały nikogo skrzywdzić - tłumaczy siostra Tatiany. - Ze strachu nie wzięły żadnych pieniędzy, chociaż leżały wszędzie.

- Nie, nie dla pieniędzy - potwierdza Tatiana. - Pokłóciłyśmy się z kierowniczką stacji benzynowej. Mój brat tam pracował, z kolegami. Tankowali samochody, pomagali. Poprosiłam kierowniczkę, żeby miała ich na oku, ale ona miała w nosie, w co się pakowali. Zaczęli brać narkotyki, wąchać świństwa. Ostrzegałam ją trzy razy. I tak do tego doszło. Według prawa, nie powinnyśmy były tego załatwić w ten sposób, ale tak po ludzku, uważam, że to było sprawiedliwe.

Więźniarka przyznaje jednak, że od dziecka była niesforna, a rodzice by pozbyć się problemu, oddali ją do szkoły z internatem. A tam nie było już żadnego dozoru i nikogo, kto by się nią interesował.

Motywy osobiste kierowały także Nataszą, która za napad została skazana na 14 lat. Chciała się zemścić na dealerze narkotyków, przez którego zmarł jej chłopak. Natasza odbyła połowę wyroku. Wyszła po 7 latach i 5 miesiącach. I okazało się, że powrót do życia na wolności nie jest łatwy. O pracę trzeba zabiegać, bo jak mówią dane, kobiety stanowią 70 procent bezrobotnych w Rosji, a te z wyrokami są w jeszcze gorszej sytuacji.

Tymczasem w więzieniu większość z tysiąca osadzonych pracuje - w szwalni - szyją mundury dla wojska. Nad nimi napis: „Cierpliwość i praca przezwyciężą wszystko”. Słuszne, ale trudne do wykonania.

- Żal nam dziewcząt, które mają po 18, 19 lat i odsiadują długie wyroki za ciężkie przestępstwa - tłumaczy jedna z więziennych strażniczek. - Naszym zadaniem jest zapobiegać, by nie nasiąkły złem, nie zagubiły się, nie oddaliły od życia toczącego się za murami.