Planowanie ścieżki edukacyjnej to ważny krok w budowaniu kariery zawodowej

– Dziś potrzebujemy na swojej drodze autentycznych przewodników, coachów, psychologów, dietetyków, nauczycieli, jednak już z nowym podejściem do poznawania świata – indywidualnym, otwartym, tolerancyjnym. W tych zawodach świetnie odnajdą się ci, którzy wolą humanistyczne kierunki. Z kolei dla osób z umysłami ścisłymi niezmiennie poleca się kierunki inżynierskie, związane z nowoczesnym rolnictwem, energetyką, inteligentnymi miastami, z nowymi technologiami. Z kolei dla każdego cenny będzie rozwój w kierunku bycia dobrym liderem – mówi Sabina Kwiatkowska.

Dzisiaj świat mocno dostrzega również potrzeby osób neuroatypowych i dopasowuje także i do nich warunki pracy. – Firmy pozwalają im pracować z domu, wykonywać pracę w wybranych elastycznie godzinach. Własne potrzeby i predyspozycje to najważniejsze czynniki, jakie osoby neuroatypowe powinny brać pod uwagę, wybierając przyszły zawód. Jeśli np. marzą o tym, by zostać lekarzami, ale nie lubią kontaktu z ludźmi, mogą np. opisywać wyniki badań – dodaje Kwiatkowska.

Studia czy kursy i szkolenia?

Eksperci zaznaczają, że nie ma jednego właściwego sposobu na osiągnięcie sukcesu edukacyjno-zawodowego i warto dochodzić do celu, ucząc się na własnych doświadczeniach. Dawanie sobie szans na różnorodne doświadczenia sprawia, że łatwiej wybierać, co jest, a co nie jest dla nas. – Czasem do realizacji wymarzonego zawodu potrzebne jest zdobycie kwalifikacji zawodowych i alternatywą dla studiów będą szkoły policealne czy kwalifikacyjne kursy zawodowe. W innych przypadkach przepustką będą wyłącznie studia – mówi Anna Kwiecińska. Zdaniem Sabiny Kwiatkowskiej dzisiaj młodzież uczy się lepiej i więcej zapamiętuje z krótszych, konkretnych form edukacyjnych, gdzie jest cel, gdzie łatwiej utrzymać uwagę. – Jednak nie ma jednej recepty dla wszystkich. Jeśli moje zainteresowania są ukierunkowane, wiem, kim chcę zostać, to wybieram odpowiednią ścieżkę. Warto jednak sprawdzić możliwości. Ten sam kierunek może oferować różne formy zdobywania wiedzy i doświadczeń. Można studiować albo wybrać ścieżkę kursów przeplatanych praktykami – dodaje.

Trzeba dać sobie czas i doświadczać

Anna Kwiecińska, doradczyni zawodowa, zaznacza, że nie powinno dziwić, iż młodzi ludzie nie potrafią określić, kim chcą być w przyszłości. – Wybór kierunków na uczelniach jest bardzo duży, a liczba zawodów ciągle rośnie, ewaluuje. Powstają nowe tzw. zawody przyszłości. Dlatego warto eksperymentować z różnymi zajęciami, hobby i aktywnościami w czasie edukacji czy wakacji, aby odkryć, co nas naprawdę interesuje. Czasem to, co wydaje się tylko chwilowym zainteresowaniem, może przekształcić się w pasję lub kierunek zawodowy. Udział w praktykach zawodowych lub wolontariacie może dostarczyć cennego doświadczenia i pomóc w zrozumieniu, jaki charakter pracy i środowisko zawodowe są najbardziej satysfakcjonujące – podpowiada.

Sabina Kwiatkowska podkreśla, że ważne jest, by dać sobie czas na poprzyglądanie się sobie. – Młodzi ludzie rzadko zastanawiają się nad tym, co lubią, co im dobrze wychodzi, za co chwalą ich inni, co sprawia im przyjemność. To nie są od razu wielkie odpowiedzi typu zostanę lekarzem. To są odpowiedzi z serii lubię, kiedy staje przede mną wyzwanie, a ja mam czas, żeby je rozwiązać, albo najbardziej lubię to, że przychodzą do mnie ludzie ze swoimi problemami, a ja umiem ich wysłuchać i wskazać kierunek, gdzie powinni szukać rozwiązań, albo uwielbiam pisać. To cenne drogowskazy, bo pokazują, gdzie tkwią nasze mocne strony. Reszta to już doświadczanie i sprawdzanie: jak mi jest, kiedy się tego uczę, kiedy to robię. Kiedy pracujemy, korzystając z naszych mocnych stron, jesteśmy bardziej zaangażowani i skuteczni. Podobnie jest z nauką – mówi. I dodaje, że umiejętności zdobywamy i rozwijamy, wchodząc w nowe doświadczenia. – Dlatego każde nowe działanie – od projektów studenckich, przez koła naukowe, wolontariat, organizowanie wydarzeń, po pracę zarobkową w różnych rolach – będzie cenne. Jeśli mamy sprecyzowany kierunek rozwoju zawodowego, szukajmy zbliżonych do niego doświadczeń, praktyk czy pracy – mówi Sabina Kwiatkowska.