Materiał informacyjny Ministerstwa Zdrowia
Aktywność zawodowa osób z zaburzeniami psychicznymi ma istotny wpływ na ich funkcjonowanie psychiczne i proces zdrowienia. Prawda jest jednak taka, że pracownicy boją się informować obecnego lub potencjalnego pracodawcę o kryzysie psychicznym.
Nadzieja na lepsze życie
Praca pełni rolę terapeutyczną, rehabilitacyjną, wpływa korzystnie na poczucie własnej wartości. Pozwala na tworzenie więzi z innymi, może zapewnić samodzielność finansową. Podsumowując, znacząco wpływa na jakość życia. Praca jest nadzieją na lepsze, ciekawsze życie. Aktywność zawodowa osób zmagających się z problemami natury psychicznej jest ograniczona przez stygmatyzację i dyskryminację społeczną.
Ja to choroba – choroba to ja. Takie postrzeganie siebie przez pryzmat choroby powoduje bardzo duże ograniczenia, które osoba w kryzysie sama sobie narzuca. Zazwyczaj spowodowane jest to tym, co dzieje się wokół niej, co słyszy od najbliższych, znajomych, sąsiadów i obcych.
Dyskryminacja ma negatywny wpływ na wiele aspektów życia, w tym również na aktywność zawodową osób z problemami zdrowotnymi natury psychicznej. Ludzie dotknięci chorobą psychiczną na ogół są świadomi negatywnego stosunku wobec nich. Niestety, bardzo często zdarza się, że doświadczają go podczas poszukiwania pracy. Pracodawcy, mimo programów promujących zatrudnianie osób z zaburzeniami psychicznymi, wciąż niechętnie się na to decydują. Z pewnością dzieje się tak ze względu na liczne stereotypy, które przypisuje się tym osobom. Chorzy psychicznie postrzegani są w sposób negatywny, często jako nieprzewidywalni, dziwaczni czy nawet niebezpieczni.
Potrzeba siły i odwagi
Osoba zmagająca się przez wiele lat z chorobą psychiczną może pracować, być niezależna i prowadzić satysfakcjonujące życie. Wymaga to bardzo dużej odwagi, żeby na przekór „oczekiwaniom” społeczeństwa, stygmatyzacji zawalczyć o siebie i podejmować role społeczne.
