Jak podał w środę Narodowy Bank Polski, podaż pieniądza w szerokim sensie (M3), która obejmuje przede wszystkim gotówkę w obiegu, depozyty bieżące oraz lokaty terminowe o zapadalności do dwóch lat, zwiększyła się w styczniu o 6,9 proc. rok do roku, najbardziej od października, po zwyżce o 5,4 proc. w grudniu. Ankietowani przez „Rzeczpospolitą” ekonomiści przeciętnie spodziewali się, że wzrost M3 przyspieszy tylko do 5,9 proc. rok do roku.
Czytaj więcej
Ilość gotówki w obiegu oraz środków zgromadzonych na rachunkach bieżących w bankach zmalała w sierpniu o niemal 6 proc., najbardziej od co najmniej 25 lat. Wzrost podaży pieniądza w szerokim sensie znów jednak przyspieszył.
Grudniowy wynik był najsłabszy od 2013 r. Styczniowe odbicie wzrostu podaży pieniądza to głównie odzwierciedlenie wzrostu zainteresowania klientów banków depozytami terminowymi o zapadalności do dwóch lat. W przypadku gospodarstw domowych wartość takich lokat była w styczniu o 107 proc. większa niż przed rokiem, a w przypadku przedsiębiorstw niefinansowych o niemal 110 proc. większa.
Jednocześnie wciąż kurczy się podaż tzw. płynnego pieniądza, czyli agregatu M1, który obejmuje gotówkę w obiegu oraz środki na rachunkach bieżących w bankach. W styczniu nominalna wartość M1 zmalała o 8,2 proc. rok do roku, po zniżce o 8,1 proc. w grudniu. Nie licząc listopada, który był pod tym względem jeszcze gorszy, to największy spadek podaży płynnego pieniądza w historii danych NBP, sięgającej połowy lat 90. XX w.
W ujęciu realnym, czyli po uwzględnieniu inflacji, podaż pieniądza M1 zmalała w styczniu o około 23 proc. rok do roku. To oznacza, że szybki pieniądz, który znajduje się dziś w obiegu, wystarcza na zakup coraz mniejszej ilości towarów i usług. Skutkiem jest spadek popytu konsumpcyjnego. Już w IV kwartale, jak szacują ekonomiści, spożycie gospodarstw domowych zmalało o 1,5 proc. rok do roku.
