Grobowiec scytyjski sprzed około 2800 lat badają archeolodzy w Karkaralinsku. Jest to kopiec ziemny, jego kolista podstawa ma średnicę 34 m. Zachowana struktura ma wysokość 2,5 m. Wykopaliskami kieruje dr Arman Baissenow.
Wykopaliska prowadzone są już od dwóch miesięcy, ale dotychczas badacze nie dostali się jeszcze do komory grobowej. Natomiast odkopali naturalnej wielkości granitowy posąg, prawdopodobnie kobiety. Posąg leżał przy wejściu do korytarza prowadzącego niegdyś do wnętrza grobowca.
- Pierwotnie, figura była ustawiona pionowo. W latach 60. ubiegłego wieku, gdy w ówczesnym ZSRR niszczono ślady regionalnych kultur, miedzy innymi w Kazachstanie wchodzącym w jego skład, granitowe pomniki zdobiące starożytne kurhany przewracano traktorami. Taki los spotkał także posąg z Karkaralinska — wyjaśnia Arman Baissenow.
Zdaniem badacza, posąg stylem przypomina monumenty scytyjskie, jakie powstawały w tym okresie w regionie Morza Czarnego. Świadczy to o istnieniu bezpośrednich związków między starożytnymi plemionami żyjącymi we wschodniej Europie oraz w Azji Środkowej.
Arman Baissenow uważa, że odkryty posąg przedstawia kobietę, mimo braku wyraźnie zaznaczonych piersi. W jego opinii, ważniejsze od tej cechy jest to, że na posągu nie zaznaczono typowych męskich atrybutów takich jak pas, włócznia, nóż itp., natomiast widać wyraźnie nos, usta, oczy, uszy i dwie równoległe linie na szyi wyobrażające jakąś ozdobę — prawdopodobnie podwójny naszyjnik.
