Wymarły gatunek hominida o drobnej budowie ciała odkryto w 2003 roku w jaskini na indonezyjskiej wyspie Flores.
Zachował się tam prawie kompletny szkielet żeński sprzed 18 tys. lat oraz fragmenty ośmiu innych osobników, a także narzędzia. Wiek warstwy, z której pochodzą kości i narzędzia, określono na 94–13 tys. lat.
Wśród antropologów podzielone są zdania na temat powodów małego wzrostu hobbitów – mierzyli oni metr i ważyli 25 kg.
Na temat rozmiarów tych praludzi wysuwano różne teorie, ich mały wzrost przypisywano jakimś czynnikom neurologicznym, kretynizmowi, mutacji, brakowi jodu w diecie, ale żadna z tych teorii nie została potwierdzona naukowymi dowodami.
Prof. Yousuke Kaifu z National Museum of Nature and Science w Tokio badał skanerem 3D czaszkę hobbita (wiadomość o tym zamieszcza pismo „Proceedings of the Royal Society B”). Na tej podstawie stwierdził, że jego dalekim przodkiem był Homo erectus (Człowiek wyprostowany), żyjący 1,8 mln – 500 tys. lat temu, którego wzrost sięgał 180 cm.
Mózg Homo floresiensis miał objętość 426 cm sześc., mózg Homo erectus miał objętość 860 cm sześc.