Prehistoryczne malowidła znajdują się w jaskiniach Australii, Ameryki, Europy, Azji. Oprócz postaci ludzkich i zwierzęcych, w wielu jaskiniach widnieją zagadkowe rysunki dłoni.
Wykonywano je dwoma technikami: albo jest to odbicie na skale wewnętrznej strony otwartej dłoni zanurzonej w barwniku, albo tzw. negatyw – dłoń przyłożoną do skały obrysowywano naturalną farbą, na przykład ochrą, czyli tlenkiem żelaza. Prehistoryczni ludzie stosowali często technikę wydmuchiwania farby przez kościaną rurkę, trzcinę, puste ptasie pióro.
W jaskini Gua Masri na indonezyjskiej wyspie Borneo francuski badacz Jean-Michel Chazine z Centre de Recherche et Documentation sur l,Oceanie odkrył setki wizerunków dłoni. Powstały ok. 10 tys. lat temu. Chazine zaprosił do współpracy francuskiego informatyka Arnauda Noury z Centre National de la Recherche Scientifique. Razem stworzyli program komputerowy o nazwie Kaliman (po francusku „main” – dłoń) rozróżniający dłonie męskie, kobiece i dziecięce. Program Kaliman oparty jest na wiedzy „wyssanej z palca”, czyli na anatomii. U kobiet palce wskazujący i serdeczny są niemal równej długości, natomiast u mężczyzn różnią się długością.
Zwrócił na to uwagę prof. John Manning, anatom z Uniwersytetu w Lancashire. Jego zdaniem, na podstawie stosunku długości palca serdecznego do wskazującego można bezpośrednio określić płeć danej osoby. Różnica ta powstaje podczas życia płodowego, wpływają na nią hormony: kobiecy estrogen wpływa na długość palca wskazującego, męski testosteron na długość serdecznego. U mężczyzn średni współczynnik wynosi 0.96, u kobiet - 1.
John Manning sądzi, że rozmiary dłoni pozwalają także na rozpoznawanie skłonności do niektórych chorób, a nawet orientacji seksualnej.