Setki kliknięć komputerową myszką nie pozostają bez wpływu na nasze ręce – długotrwałe powtarzanie tych samych ruchów dłonią jest bezpośrednią przyczyną zespołu kanału nadgarstka (w skrócie ZKN), zwanego potocznie zespołem cieśni nadgarstka. Na skutek  przeciążenia mięśni odpowiedzialnych za ruchy nadgarstka, dochodzi do zmian naczyniowych w stawach i w tkankach miękkich ręki. Dlatego, jeśli po wielogodzinnej pracy przy komputerze odczuwamy mrowienie w dłoniach, a także ból, obrzęk i sztywność nadgarstka, nie lekceważmy tych symptomów.

Jak odciążyć nadgarstki?

Należy dążyć do tego, aby zmniejszyć ucisk na nerw pośrodkowy w kanale nadgarstka. Trzeba w miarę możliwości ograniczać zginanie dłoni w nadgarstku. Istnieje wiele rozwiązań, które pomagają zmienić ustawienie ręki podczas pracy z komputerem – wyjaśnia  dr n. med. Jarosław Strychar, ortopeda.

Wysokość biurka

Przede wszystkim blat biurka powinien znajdować się nieco poniżej wysokości łokci. Zdaniem specjalisty ważne jest, aby swobodnie położyć ręce i nadgarstki podczas obsługi myszki i klawiatury, nie zginać i nie skręcać nadgarstków podczas pracy.

Pionowa myszka komputerowa

Zdaniem ortopedów użytkowanie tradycyjnej myszki jest niekorzystne dla dłoni, nadgarstka i przedramienia, ponieważ wymaga wygięcia nadgarstka i uniesienia palca. Najzdrowsze jest trzymanie ręki w pionie, dlatego wszyscy użytkownicy myszek do komputerów powinni przyzwyczaić się do korzystania z pionowej myszki ergonomicznej, nawet jeśli na początku sprawia  to trudność.

Instruktaż u  fizjoterapeuty

Zbawienne dla nadgarstków są proste ćwiczenia stretchingowe. Warto poprosić  specjalistę o konkretne wskazówki, jak prawidłowo ćwiczyć palce i jak je odpowiednio rozciągać po pracy. Ćwiczenia wystarczy wykonywać przez 5 minut, co kilka godzin. Poprawiają krążenie i pozwalają odpocząć napiętym mięśniom. Poza tym mają korzystny wpływ na samopoczucie.

Czytaj też: Bolą cię stawy? Dlaczego łykanie tabletek przeciwbólowych nie jest dobrym rozwiązaniem

Co to jest test Phalena?

To prosty, popularny test stosowany w diagnostyce zespołu cieśni nadgarstka,  który możemy wykonać samodzielnie.

? Stań w pozycji wyprostowanej.
? Unieś ręce przed siebie.
? Zegnij w łokciu, aby uzyskać kąt prosty.
? Połącz dłonie w taki sposób, aby stykały się ze sobą grzbietami, skieruj je palcami w dół. Nadgarstki mają być całkowicie zgięte.
? Obserwuj reakcję organizmu. Ta pozycja powoduje ściśnięcie nerwu pośrodkowego, co na moment wywoła objaw cieśni. Jeśli po upływie 1-2 minut poczujesz mrowienie i drętwienie dłoni w kciuku, palcu wskazującym i środkowym, to oznacza, że wynik jest dodatni, czyli prawdopodobnie cierpisz na zespół cieśni nadgarstka. Jeśli natomiast wyżej wymienione objawy pojawią się dopiero po 3-10 minutach, to wynik testu jest negatywny.

Jak leczyć cieśń nadgarstka?

Aby zdiagnozować zespół cieśni nadgarstka, wykonuje się  badanie USG i EMG. Jeżeli lekarz potwierdzi chorobę, zwykle na początku zaleci fizykoterapię, noszenie opaski elastycznej na nadgarstku, przyjmowanie dużych dawek witaminy B6 przez co najmniej 8 tygodni. Jeśli to nie podziała, lekarz prawdopodobnie poradzi nieużywanie chorej ręki, nawet przez 3 miesiące lub noszenie na niej gipsu przez 3 tygodnie. Taki całkowity bezruch to najskuteczniejszy sposób na regenerację nerwu, skuteczny w 90 proc.  u osób z mało nasiloną chorobą.

Niestety w przypadku zaawansowanego schorzenia jedynym wyjściem jest operacja. Obecnie coraz częściej stosuje się tzw. metody małoinwazyjne otwarte, bo łączą  korzyści metody endoskopowej (wykonanie małego cięcia) z metodą klasyczną, gdzie nerw pośrodkowy operowany jest pod kontrolą własnego wzroku. Jest to metoda bezpieczniejsza od metody endoskopowej.

Zespół cieśni nadgarstka: Kto jest zagrożony?

Zespół kanału nadgarstka jest chorobą cywilizacyjną. Schorzenie występuje głównie po 40. roku życia, ale obecnie dotyczy coraz młodszych osób. Częściej występuje u kobiet, niż u mężczyzn. W grupie ryzyka znajdują się osoby palące i nadużywające alkoholu. Znaczenie mają też czynniki hormonalne: otyłość, menopauza, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, niedoczynność tarczycy, stan po usunięciu jajników. Kluczowe są czynniki ergonometryczne: ZKN częściej występuje u osób wykonujących pracę związaną z często powtarzającym się przeciążeniem ręki i mikrourazami. Typowe dla ZKN jest występowanie dolegliwości w nocy: odczuwa się bolesne drętwienie, palenie lub uczucie mrowienia promieniujące wzdłuż ramienia aż do barku lub szyi.