Oto sylwetki kandydatów zamieszczone w druku sejmowym (nr 56):

Piotr Pszczółkowski - urodził się w dniu 23 sierpnia 1970 roku w Łodzi. W latach 1989-1994 studiował i ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego w systemie dziennym. Przez cały okres studiów otrzymywał stypendium naukowe, otrzymywał także nagrody Rektora Uniwersytetu Łódzkiego. Pracę magisterską napisał na temat: ,,Instytucja zatrzymania w polskim prawie karnym procesowym” w katedrze prawa karnego procesowego pod kierunkiem prof. dr hab. Janusza Tylmana. Praca została oceniona na ocenę bardzo dobrą. Studia ukończył z oceną bardzo dobrą. 6 W latach 1994-1998 odbywał czteroletnią aplikację adwokacką w Izbie Adwokackiej w Łodzi, zakończoną egzaminem adwokackim złożonym w 1998 roku z wynikiem celującym. Od 1999 roku jako członek Izby Adwokackiej w Łodzi prowadzi nieprzerwanie praktykę ogólną w obszarze prawa karnego, cywilnego i gospodarczego. Zajmuje się szkoleniem pracowników korporacyjnych z podstaw prawa i zagadnień etycznych. Sprawował i sprawuje obowiązki patrona wielu aplikantów adwokackich, obecnie adwokatów i aplikantów Izby Adwokackiej w Łodzi. W samorządzie zawodowym pełnił funkcję członka Sądu Dyscyplinarnego Izby Adwokackiej w Łodzi oraz zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Łodzi. W ostatnich latach zajmował się prawnymi aspektami katastrofy smoleńskiej. Pełnił i nadal pełni obowiązki pełnomocnika kilkudziesięciu osób wykonujących prawa pokrzywdzonych ponad dwudziestu ofiar katastrofy w postępowaniach karnych prowadzonych przez wojskowe i powszechne jednostki prokuratury. W 2015 r. został Posłem VIII Kadencji Sejmu RP oraz Przewodniczącym Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz delegatem Sejmu RP do Krajowej Rady Prokuratury. 

Henryk Cioch - urodził się 30 lipca 1951 roku w Lubaczowie. W 1973 r. ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1982 roku uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. W latach 1984-1985 przebywał na rocznym stypendium Fundacji H. Herzt Stiftung na Uniwersytecie w Bonn. W 1996 r., na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego, uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej nt. „Fundacje w ujęciu prawa polskiego na tle prawnoporównawczym". W 2002 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych. W latach 1973-2012 r. był asystentem, adiunktem, a następnie profesorem Instytutu Prawa Cywilnego WPiA UMCS w Lublinie, w którym od 2006 r. kierował Zakładem Prawa Spółdzielczego i Organizacji Spółdzielczości. Od 1997 roku pracuje na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na stanowisku profesora zwyczajnego i Kierownika I Katedry Prawa Cywilnego. Pełnił funkcję Prodziekana Wydziału Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL (2002-2004) oraz Dyrektora Instytutu Prawa Prywatnego (2001-2008). W latach 2003-2005 był Rektorem Wyższej Szkoły Finansów i Bankowości w Radomiu. Jest autorem licznych publikacji naukowych z zakresu prawa cywilnego, ze szczególnym uwzględnieniem prawa rzeczowego, spółdzielczego i fundacyjnego. W 1978 r. – po odbytej aplikacji sądowej – zdał egzamin sędziowski. Od 1997 r. wykonuje zawód adwokata. Dwukrotnie był ekspertem prezydenckiego zespołu powołanego do przygotowania projektu ustawy Prawo spółdzielcze (w latach 2003-2004 i 2006-2007). Był także członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości – 2 Zespołu do opracowania ustawy o Spółdzielni Europejskiej. W latach 2006-2007 był przedstawicielem Prezydenta RP w Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych, a następnie w Komisji Nadzoru Finansowego. W latach 2010- 2011 był członkiem Narodowej Rady Rozwoju. W 2011 r. został wybrany senatorem VIII kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Mandat senatora sprawował społecznie, pracując w Komisji Budżetu i Finansów oraz kierując senackim Zespołem Spółdzielczym. Był również przedstawicielem Parlamentu RP w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy.

Mariusz Muszyński - ma 51 lat. Jest doktorem habilitowanym prawa, profesorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Studia prawnicze ukończył na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W Toruniu uczęszczał też na aplikację prokuratorską, pozaetatową. Prof. Muszyński specjalizuje się naukowo w prawie publicznym, zarówno międzynarodowym, jak i państwowym, w tym również w prawie Unii Europejskiej oraz polskim i niemieckim prawie konstytucyjnym. Jest autorem oraz współautorem blisko 200 publikacji naukowych i prasowych. Publikował w Polsce i za granicą m.in. w USA, Niemczech, na Ukrainie. Wiele z nich dotyczy funkcjonowania państwa w środowisku prawnym. Jest redaktorem naczelnym rocznika Polski Przegląd Stosunków Międzynarodowych oraz członkiem rad naukowych i kolegiów redakcyjnych w wielu czasopismach naukowych, w tym m.in. : Kwartalniku Prawa Publicznego, Zeszytach Prawniczych UKSW, Ius 4 Novum, Polish Review of International and European Law. Jest członkiem stowarzyszenia naukowego International Law Association. Posiada doświadczenie dydaktyczne. Prowadzi wykłady od 2002 r. Oprócz Uniwersytetu, wykładał też problematykę prawa na uczelniach prywatnych i, gościnnie, na uczelniach zagranicznych. Na uniwersytecie pełnił też funkcję kierownika katedry oraz prodziekana ds. współpracy międzynarodowej. Kandydat posiada doświadczenie w pracy w administracji centralnej. Był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowiskach prawnych, w tym był kierownikiem działu prawnego w Ambasadzie RP w Berlinie. Pełnił też funkcję Przedstawiciela Ministra Spraw Zagranicznych ds. współpracy polsko-niemieckiej. Był Przedstawicielem Rządu RP w niemieckiej Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”. Kandydat posiada też doświadczenie eksperckie. Był członkiem Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów w latach 2007-2009, a także wielokrotnie ekspertem Sejmu RP, podkomisji sejmowych, jak i Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość. Działał też na forum organizacji pozarządowych. Był Przewodniczącym Zarządu Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie. Sejm dwukrotnie obdarzył go zaufaniem, wybierając na członka Trybunału Stanu na kadencję 2011-2015 oraz na funkcję zastępcy przewodniczącego Trybunału Stanu w 2015 r. Jest żonaty. Ma trójkę dzieci.

Lech Morawski - urodził się 14 września 1949 roku w Bydgoszczy. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1972 roku. Jest emerytowanym profesorem zwyczajnym. Przez wiele lat był kierownikiem katedry filozofii i teorii państwa i prawa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest autorem 8 książek i podręczników oraz ponad 80 artykułów i innych publikacji, w tym szeroko znanych i wielokrotnie wydawanych monografii i podręczników, takich jak: „Główne problemy współczesnej filozofii prawa” (Warszawa 2005, 5 wydań), „Zasady wykładni prawa” (Toruń 2010, 4 wydania) czy, mający już 15 wydań, podręcznik „Wstęp do prawoznawstwa” (Toruń 2013). Jego książka „Zasady wykładni prawa” jest od lat bardzo często cytowana w orzecznictwie polskich sądów, zaś podręcznik „Wstęp do prawoznawstwa” jest podstawą nauczania na wielu polskich uniwersytetach. Prof. Lech Morawski zajmuje się podstawowymi problemami współczesnej filozofii prawa, a zwłaszcza problematyką państwa prawa, aktywizmu sędziowskiego, precedensu sądowego, zasad prawnych, postępowania dowodowego i wykładni prawa. W ostatnim czasie ważne miejsce w jego twórczości naukowej zajmują analizy dotyczące podstaw filozoficznych prawa międzynarodowego, kwestie związane z suwerennością współczesnych państw, integracją europejską oraz zagadnieniami etosu nauki akademickiej. Był stypendystą Fundacji Humboldta oraz wielu uniwersytetów m.in. Uniwersytetu w Kiel i Bochum (Niemcy), Sydney (Australia), Glasgow i Hull (Wielka Brytania), Lund (Szwecja), Leuven (Belgia). Brał udział w realizacji wielu prestiżowych projektów międzynarodowych, 3 w tym dotyczących precedensu sądowego oraz aktywizmu sędziowskiego pod kierownictwem N. MacCormicka, R. Summersa i A. Peczenika. Uczestniczył w licznych krajowych i międzynarodowych konferencjach. Za swoją rozprawę habilitacyjną „Argumentacje, racjonalność prawa i postępowanie dowodowe (Toruń 1988) otrzymał I nagrodę w konkursie „Państwa i Prawa. Prof. Lech Morawski był promotorem kilkunastu rozpraw doktorskich, kilkuset prac magisterskich i licencjackich oraz recenzentem kilkudziesięciu rozpraw doktorskich i habilitacyjnych. Prof. Lech Morawski jest założycielem i redaktorem naczelnym kwartalnika „Prawo i Więź”. Blisko współpracował ze śp. Prezydentem Lechem Kaczyńskim, biorąc udział w organizowanych przezeń sympozjach i konferencjach. Był również członkiem Zespołu Ekspertów przy Rzeczniku Praw Obywatelskich śp. dr Januszu Kochanowskim, przygotowywał ekspertyzy dla Biura Analiz Sejmowych i prowadził wykłady dla asystentów w Sejmie. W latach 1972 – 1974 odbył aplikację sędziowską w Sądzie Wojewódzkim w Bydgoszczy oraz zdał egzamin sędziowski. Jest arbitrem Sądu Polubownego przy Komisji Nadzoru Finansowego. W latach 2014-2015 był sędzią Trybunału Stanu. W związku ze swoją działalnością w strukturach „Solidarności” na mocy decyzji Instytutu Pamięci Narodowej – Delegatury w Bydgoszczy otrzymał status pokrzywdzonego (zaświadczenie IPN nr 93/05). 

Julia Przyłębska - urodziła się 16 listopada 1959 roku w Bydgoszczy. W 1978 roku ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. W 1982 roku ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując tytuł magistra prawa na podstawie pracy magisterskiej dot. pojęcia dóbr osobistych. W czasie studiów działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W 1988 roku, po odbyciu aplikacji sędziowskiej i asesury w pionie cywilnym okręgu Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, została sędzią Sądu Rejonowego w Poznaniu, w Wydziale Cywilnym Nieprocesowym. Od 1991 roku do 1998 roku orzekała najpierw jako sędzia delegowany, a następnie sędzia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu w Wydziale Ubezpieczeń Społecznych. W latach 1990-1992 była Przewodniczącą Rady Pracowniczej w Okręgu Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu. W latach 5 1990 do 1997 była członkiem i zastępcą Przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Wyborczej w Poznaniu. W latach 1998-2007, po zrzeczeniu się stanowiska sędziego, pracowała w służbie dyplomatycznej jako konsul i dyplomata – radca ambasady w Ambasadzie RP w Kolonii i Berlinie. Jako przedstawiciel Ambasady RP była członkiem grupy negocjacyjnej dot. odszkodowań z tytułu pracy przymusowej; odpowiedzialna za współpracę Rzecznika Interesu Publicznego z Urzędem ds. akt Stasi doprowadziła do nawiązania kontaktów obu urzędów, a później koordynowała współpracę z IPN; była członkiem zespołu ds. pozyskiwania informacji przez obywateli polskich z Archiwum w Arolsen; doprowadziła do zwrotu w 2006 roku nieruchomości nabytej przez rząd RP w 1939 roku na budowę Instytutu Polskiego w Berlinie; przygotowywała dla MSZ analizy prawne z zakresu prawa krajowego i międzynarodowego. W latach 2005-2007 koordynowała rozmowy ws. odszkodowań związanych z działaniami III Rzeszy oraz przyznania Polonii w Niemczech statusu mniejszości. Odznaczona medalem Stowarzyszenia Żydów Kombatantów RP poszkodowanych przez III Rzeszę . W 2007 roku, na podstawie Postanowienia Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, wróciła na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Poznaniu w Wydziale VIII Ubezpieczeń Społecznych, gdzie pełniła funkcję zastępcy Przewodniczącej Wydziału, a od 1 lipca 2015 roku jest Przewodniczącą Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Brała udział w stażach europejskich oraz konferencjach na temat prawa krajowego i europejskiego. Zna bardzo dobrze język angielski i niemiecki. Jest zamężna od 1979 roku z prof. zw. dr hab. Andrzejem Przyłębskim, ma dwóch synów.