Prezydent Szczecina wystawił wobec M.T. dziewięć tytułów wykonawczych za nieopłacenie postoju w strefie płatnego parkowania.

Kobieta zwróciła się o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego, podnosząc zarzut nieistnienia obowiązku opłaty za parkowanie. Jak przekonywała, z art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych wynika jednoznacznie, że opłaty pobiera się tylko w strefie płatnego parkowania i tylko w wyznaczonych miejscach. Tymczasem w zawiadomieniach i upomnieniach o nieopłaconym postoju nie było sprecyzowane miejsce postoju. Jako miejsce postoju wpisywana był ulica, przy której postój miał miejsce, co zdaniem kobiety prowadzi do nadużyć w postaci domagania się opłaty dodatkowej.

Prezydent Szczecina uznał te zarzuty za nieuzasadnione, i odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego. Wyjaśnił, że granice strefy wyznaczają znaki drogowe: D-44 (początek strefy) i D-45 (koniec strefy), natomiast obowiązek wnoszenia opłat za postój jak i sposób udokumentowania wniesienia opłaty, poprzez umieszczenie za szybą pojazdu prawidłowo zakreślonego biletu, wynika z uchwał Rady Miasta.

- Obowiązek wnoszenia opłat za postój pojazdu w obszarze wyznaczonym przez znaki drogowe wynika wprost z przepisów prawa i z tego względu bez znaczenia pozostaje fakt obowiązywania w tym obszarze innych znaków drogowych – wskazał prezydent Szczecina, zaznaczając przy tym, że kierowca łamiący inne zakazy wynikające z ustawy Prawo o ruchu drogowym, naraża się dodatkowo na odpowiedzialność karną.

Te opinie podzieliło Samorządowe Kolegium Odwoławcze, a następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie.

Sąd stwierdził, że na całym wydzielonym obszarze stanowiącym strefę płatnego parkowania, tj. na wszystkich drogach publicznych znajdujących się na tym obszarze, istnieje obowiązek uiszczania opłaty za parkowanie pojazdu. Natomiast pojęcie "wyznaczone miejsce" należy rozumieć jako miejsce wyznaczone do parkowania na drodze publicznej, co nie oznacza, że jeżeli pojazd zostanie zaparkowany na drodze publicznej, ale w miejscu nieprzeznaczonym do parkowania, to korzystający nie ma obowiązku uiszczenia opłaty za parkowanie. W takiej sytuacji korzystający dodatkowo naraża się na inny rodzaj odpowiedzialności, np. karnej.

WSA zauważył przy tym, że strefy płatnego parkowania stanowią obszar, na terenie którego obowiązują ściśle określone zasady parkowania pojazdów, inne niż w miejscach nienależących do stref.

M.T. nie dała za wygraną, i złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzuciła zapadłym orzeczeniom błędne przyjęcie, że w strefie płatnego parkowania opłaty za parkowanie można pobierać na całym wydzielonym obszarze strefy, a nie w wyznaczonych miejscach.

W niedawnym wyroku Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał, iż z regulacji prawnych zawartych w ustawie o drogach publicznych wynika obowiązek ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania. Obowiązek ten ustanowiony w art. 13 ust. 1 pkt 1 u.d.p. został doprecyzowany w art. 13b ust. 1 stanowiącym, że opłaty pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

W ocenie NSA, z treści obu wskazanych przepisów wynika, że utworzenie strefy płatnego parkowania wiąże się z obowiązkiem wyznaczenia w tej strefie miejsc dla parkowania pojazdów, a opłaty pobiera się wyłącznie za postój w wyznaczonym w strefie płatnego parkowania miejscu.

- Nie do zaakceptowania jest stanowisko, iż cała strefa płatnego parkowania może być uznana za "miejsce wyznaczone" w rozumieniu przepisu art. 13b ust. 1 u.d.p. – stwierdził sąd, który uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez WSA.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2016 roku (sygn. akt II GSK 233/15)