Twórcom „warszawskiej nagrody literackiej" (bo taka, nieoficjalna, nazwa funkcjonuje na równi z tą oficjalną) zależy na tym, by ogarnąć możliwie wiele doświadczeń, docenić wiele głosów: stąd mądra decyzja, by wyróżniać nie tylko, jak to bywa w przypadku większości laurów literackich, poezję i prozę, ale też literaturę dla dzieci i młodzieży oraz „edycję warszawską": prace najczęściej (choć nie tylko) historyczne lub reporterskie, odwołujące się do przeszłości miasta. Zarazem zaś, zestawienie czterech nagrodzonych tytułów sprawia, że każdy z nich zyskuje jakiś dodatkowy sens, że wzajemnie przydają sobie znaczeń.