Sesje odbywały się w godzinach 12–13. W XIX w. przedmiotem handlu były przede wszystkim weksle i obligacje. Handel akcjami rozwinął się na szerszą skalę w II połowie XIX w.
Między I a II wojną światową giełdy w Polsce działały na podstawie rozporządzenia prezydenta. W 1938 r. na warszawskiej giełdzie notowano 130 papierów: obligacje, listy zastawne oraz akcje.
Z chwilą wybuchu II wojny światowej giełda została zamknięta. I choć po roku 1945 podjęto próby reaktywowania działalności giełd w Polsce, to ich istnienie było nie do pogodzenia z narzuconym systemem gospodarki centralnie planowanej.
We wrześniu 1989 r. nowy, niekomunistyczny rząd rozpoczął program zmiany ustroju i odbudowy gospodarki rynkowej. Motorem zmian strukturalnych były prywatyzacja i rozwój rynku kapitałowego. 22 marca 1991 r. Sejm uchwalił ustawę – Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych. Powstały w ten sposób podstawy prawne głównych instytucji rynku kapitałowego: domów maklerskich, giełdy, funduszy powierniczych oraz Komisji Papierów Wartościowych jako organu administracji rządowej kontrolującego i promującego rynek papierów wartościowych.
