Trzydziestotrzyletni, lecz już łysiejący, Jan Rokita jest szefem Kancelarii Premier Suchockiej. Dostaje do swych ministerialnych rąk projekt budżetu państwa. Czy to z nudów, czy z obowiązkowości, dość, że zaczyna go przeglądać. W części niejawnej znajduje wydatki na bazę radzieckich okrętów podwodnych na Helu. Wstrząśnięty Rokita dzwoni do MON. Nie, nie ma na Helu sowieckiej bazy, zlikwidowano gdzieś w latach 60. A w budżecie? Widocznie ktoś zapomniał skreślić – macha ręką gość z MON. A Rokita zastanawia się, ile jeszcze takich baz kryje budżet.
Baza okazała się trwała jak prowizorka, a ta jest najtrwalsza, o czym przekonał się każdy, kto wprowadził się do niewyremontowanego do końca mieszkania i do dziś w pokoju zwisa mu żarówka bez żyrandola. Aha, tych, którzy się jeszcze nie zorientowali, informuję, iż niniejszy felieton jest o Senacie, który jest równie potrzebny i kosztowny co ruska baza oraz równie trwały co dyndająca żarówka....
- E-wydanie "Rzeczpospolitej"
- Dostęp do wszystkich treści rp.pl
- Aplikacja na smartfon i tablet
- Specjalistyczne dodatki i newslettery
- Dedykowane oferty dla prenumeratorów
