Gale to krater marsjański o średnicy 154km. Powstał w wyniku uderzenia meteorytu około 3,6 miliarda lat temu. We wnętrzu krateru Gale znajduje się góra Aeolis Mons, o wysokości 5,5 km. Jej wierzchołek wynosi się ponad krawędź krateru. Ponieważ ma ona warstwową strukturę, sugerującą długą sekwencję osadów, wybrano ją na miejsce lądowania łazika Curiosity.

Zespół pod kierunkiem Marion Nachon z Katedry Geologii i Geofizyki w Texas A&M University przeanalizował dane dostarczone przez łazik. Wyniki badań zostały opublikowane w magazynie "Nature Geoscience".

Analizy pokazują, że w kraterze Gale, ponad 3 miliardy lat temu, było jezioro, które wyschło, co jest związane globalnym wysychaniem Marsa.

- Badania wykazały, że Krater Gale ujawnia oznaki obecności ciekłej wody, która jest kluczowym składnikiem życia mikrobiologicznego, jakie znamy, w całej swojej historii - powiedziała Nachon. - Podczas okresów wysychania ostatecznie utworzyły się stawy solne. Trudno powiedzieć dokładnie, jak duże były te stawy, ale jezioro w kraterze Gale było obecne przez długi czas - od co najmniej setek do dziesiątek tysięcy lat - dodała.

Według Nachon jeziora wyschły, ponieważ zmniejszyło się pole magnetyczne planety, co wystawiło Marsa na działanie wiatru słonecznego i promieniowania przez miliony lat. W efekcie klimat planety stał się bardziej suchy.

- W miarę jak warstwa atmosfery stawała się coraz cieńsza, malało ciśnienie na powierzchni, stabilne warunki dla istnienia wody w stanie ciekłym nie były już spełniane - powiedziała Nachon.

Badaczka porównała warunki na Marsie do ziemskiego słonego jeziora Salar de Uyuni, które znajduje się na płaskowyżu Altiplano w Adach. Tamtejsze rzeki nie płyną do morza, ale spływają do zamkniętych basenów. Podczas okresów suszy jeziora w rejonie Altiplano stają się płytkie z powodu parowania, a niektóre nawet całkowicie wysychają. Podobne zjawisko miało miejsce w kraterze Gale.

- Wyniki te wskazują, że miniony klimat na Marsie zmieniał się pomiędzy okresami bardziej wilgotnym i suchym. Opowiadają nam również o rodzajach pierwiastków chemicznych (w tym przypadku siarki, kluczowego składnika życia), które były dostępne w płynnej wodzie obecnej wówczas na powierzchni, oraz o rodzaju wahań środowiskowych, z którymi życie na Marsie musiałoby sobie poradzić, gdyby kiedykolwiek istniało – podsumowuje Nachon.