Z Janem Kulczykiem znaliśmy się od 26 lat. Pierwsze spotkanie odbyło się w 1989 r. na konferencji w Kolonii, gdzie Janek był przedstawicielem młodych polskich przedsiębiorców, a ja byłem młodym asystentem w Instytucie Gospodarki Światowej uniwersytetu w Kilonii. Potem poszliśmy na sympatyczną kolację, którą można byłoby opisać: dwóch rozmówców opowiadało sobie bajki o tym, jak będzie mogła wyglądać Polska. Okazało się, że wiele naszych marzeń się spełniło. Przez ostatnie ćwierć wieku w różnych okresach blisko współpracowałem z Janem Kulczykiem. W okresie gdy prowadziłem Polski Bank Rozwoju i BRE Bank, byliśmy partnerami finansującymi jego projekty i współpracowaliśmy w szeregu spektakularnych transakcji. Spotykaliśmy się w Polskiej Radzie Biznesu, której Janek był współzałożycielem i dwukrotnie prezesem. Imponowało mi jego duże przywiązanie do idei silnej samorządności gospodarczej. To wielka strata, że odszedł przedsiębiorca w sile wieku. Był w takim momencie życia, kiedy zbiera się owoce pracy i można wiele zdziałać, korzystając z bagażu doświadczeń i kontaktów. A Kulczyk był mistrzem w zjednywaniu sobie ludzi. Oprócz wizji, nosa biznesowego ta umiejętność budowania relacji była jednym z kluczy budowania sukcesu. —not. Dus
Grażyna Piotrowska-Oliwa, prezes Virgin Mobile Polska
Pamiętam go już jako osobę majętną, po drugiej fazie prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej. Był człowiekiem, który nie bał się realizować odważnych wizji. Cechowały go nieskazitelne maniery i ogromna kultura osobista. Grupa Kulczyk Investment obrała pewną strategię i jej drastyczna zmiana nie byłaby wskazana. Rozumiem pierwszą reakcję rynku giełdowego, bo Jan Kulczyk był głównym „business developerem" w grupie, którą stworzył (nie lubię określenia „otwierał drzwi"). Myślę jednak, że Sebastian Kulczyk, jego syn, który już teraz jest prezesem holdingu, ma wszelkie predyspozycje ku temu, aby poprowadzić firmę dalej. —not. Ziu
Zbigniew Jakubas, biznesmen, inwestor giełdowy
Będzie Janka brakowało. To był energiczny i twórczy człowiek. Jeszcze dwa tygodnie temu był w świetnej formie. Nie mogę uwierzyć, że już go nie ma. Znałem Janka ponad 20 lat. Przegadaliśmy setki godzin, często na tematy prywatne. Nie znam drugiego człowieka, który byłby tak wszechstronny i – jakikolwiek górnolotnie to zabrzmi – bogaty duchowo i intelektualnie. Był osobą bardzo wierzącą, przeznaczał z potrzeby serca gigantyczne pieniądze na kulturę, inwestował w młodych ludzi. Poza tym był – jak mało który Polak z biznesu – rozpoznawalny na arenie międzynarodowej. Przyjaźnił się z Helmutem Kohlem, Michaiłem Gorbaczowem, znał szefów wielu innych państw. Był życzliwy, otwarty, przekonany, że im więcej się daje, tym więcej otrzymuje się w zamian, i miał dużo szczęścia. Nie mogę uwierzyć, że zabrakło mu go w takiej chwili. —not. ziu
