Jeśli przepisy państwa przyjmującego określają wymagania kwalifikacyjne do wykonywania danego zawodu, pracownik posiadający kwalifikacje w jednym z państw członkowskich powinien mieć możliwość wykonywania tego zawodu także w nowym dla niego państwie przyjmującym.
Wytypowany organ w państwie przyjmującym przeprowadza procedurę uznania kwalifikacji pracownika migrującego. W przypadku stwierdzenia zasadniczych różnic w programie kształcenia i szkolenia czy wykonywanego zawodu organ ten może uzależnić uznanie kwalifikacji od przedstawienia dokumentów potwierdzających posiadanie doświadczenia zawodowego.
System uznawania kwalifikacji w Polsce został uregulowany w ustawie o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach Unii Europejskiej. Zgodnie z ustawą właściwy organ, na wniosek obywatela państwa członkowskiego zamierzającego wykonywać zawód regulowany na terytorium innego niż Polska państwa, wydaje zaświadczenie potwierdzające, że zainteresowany ma kwalifikacje do wykonywania go także u nas. W zaświadczeniu stwierdza charakter, okres i rodzaj działalności.
Organem upoważnionym do wydania zaświadczenia jest marszałek województwa właściwy dla miejsca zamieszkania składającego wniosek, a gdy go nie ma – marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności. Postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji wszczyna się na wniosek i powinno się zakończyć wydaniem decyzji nie później niż po trzech miesiącach od dnia przedłożenia dokumentów.
Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania kwalifikacji powinien zawierać: imię, nazwisko, datę i miejsce urodzenia wnioskodawcy, obywatelstwo oraz nazwę państwa wnioskodawcy, określenie zawodu regulowanego albo działalności wraz ze wskazaniem formy, w jakiej ma być wykonywana, informację o kwalifikacjach i uprawnieniach.
