Przepisy kodeksu pracy, a także ustawy antykryzysowej nie odnoszą się do tzw. ruchomego czasu pracy, czyli występującej w praktyce organizacji czasu pracy przewidującej prawo pracownika do decydowania o godzinie rozpoczęcia pracy przypadającej w ramach określonego przedziału czasu (np. między 6 a 8). W tak rozumianym ruchomym czasie pracy o początku dnia pracy decyduje sam pracownik, a koniec jego dnia pracy wyznacza automatycznie upływ dobowego wymiaru czasu pracy.
Ze względu na znaczne korzyści dla pracowników wynikające z takiej organizacji czasu pracy wydaje się możliwe prezentowanie poglądu o dopuszczalności jej stosowania na podstawie regulaminu pracy. Zgodnie bowiem z art. 9 § 2 k.p. regulamin pracy może zawierać postanowienia korzystniejsze dla pracowników niż wynikające z przepisów kodeksu pracy, innych ustaw oraz aktów wykonawczych. Dopuszczenie stosowania tzw. ruchomego czasu pracy przewidującego częściową rezygnację przez pracodawcę z istotnego narzędzia dyscyplinującego pracę pracownika, jakim jest wyznaczenie mu konkretnej godziny rozpoczynania pracy, jest, w ocenie departamentu, korzystniejsze dla pracownika.
Zdaniem Departamentu Prawa Pracy MPiPS stosowanie tzw. ruchomego czasu pracy nie może w żaden sposób ograniczać czy też pozbawiać pracownika prawa do minimalnych okresów odpoczynku gwarantowanych przepisami kodeksu pracy. Zatem, naszym zdaniem, tolerancja czasowa określona w regulaminie pracy dotycząca godziny rozpoczynania pracy powinna uwzględniać możliwość skorzystania przez pracownika z co najmniej 11-godzinnego dobowego okresu odpoczynku przed rozpoczęciem pracy w kolejnym dniu. Korzystanie przez pracownika z tzw. ruchomego czasu pracy w praktyce może oznaczać ponowne wykonywanie przez niego pracy w tej samej dobie, co może być postrzegane jako praca w godzinach nadliczbowych. Należy jednak zwrócić uwagę, iż w takim przypadku nie występują przesłanki charakteryzujące pracę nadliczbową, tj. wydawanie przez pracodawcę polecenia wykonywania takiej pracy oraz wykonywanie jej w interesie pracodawcy (art. 151 § 1 k.p.). W tzw. ruchomym czasie pracy ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie jest bowiem efektem decyzji pracownika, swobodnie przez niego podjętej, i dotyczy zadań wykonywanych planowo, nie zaś konieczności nagłego,nieplanowanego wykonywania pracy z przyczyn wskazanych w art. 151 § 1 pkt 1 i 2 k.p.