Wczoraj się dowiedzieliśmy, że Polska sprzedawała broń libijskim rebeliantom. Dokąd jeszcze sprzedawana jest polska broń?

Norbert Bączyk:

To zależy od rodzaju broni, bo na przykład firmy produkujące broń ręczną znajdują popyt na swoje produkty nawet w USA. Jeśli chodzi natomiast o większe kontrakty, to głównym kierunkiem eksportu są kraje dalekiej Azji, państwa takie jak Indonezja, Indie czy Malezja. Do niedawna odnosiliśmy w tej dziedzinie dość spektakularne sukcesy, jak np. sprzedaż wozów opancerzonych do Malezji. Niestety, teraz widzimy tendencję spadkową i tych dużych sukcesów jest coraz mniej.

Polska broń ma dobrą opinię?

Broń jest pojęciem dość szerokim. Mimo upływu lat nasza produkcja opiera się głównie na technologii radzieckiej. Głównymi jej zaletami jest to, że jest stosunkowo tania i prosta w konstrukcji. Dlatego kupują ją głównie państwa, które potrzebują jej dużo, lub te, których nie stać na drogi sprzęt z Zachodu. Nie odbiegamy w tym od innych państw naszego regionu. Jednak w ostatnim czasie z tego schematu udało się wydostać kilku małym prywatnym firmom, takim jak WB Electronics czy BBT. Ta pierwsza, produkująca zautomatyzowane systemy dowodzenia, jest w światowej czołówce i konkuruje z gigantami światowego przemysłu.

Czy zbrojeniówka przynosi dochody?

I tak, i nie. Zależy od poszczególnych firm. Jedne wychodzą na plus, inne na minus. Biorąc pod uwagę fakt, że głównym odbiorcą uzbrojenia jest polska armia, czyli de facto państwo płaci państwowej firmie, to z czysto finansowego punktu widzenia nie przynosi to zysków. W dodatku sytuacja jest dziś trochę gorsza niż kilka lat temu. Jednak trzeba pamiętać, że dzięki wydanym pieniądzom utrzymuje się tysiące miejsc pracy oraz zdolność  naszego przemysłu do produkcji. W ostatecznym rozrachunku trzeba powiedzieć, że to się opłaca.