Profesor zawsze imponował wiedzą. A potrafił dzielić się nią nie tylko podczas wykładów, ale też w codziennych rozmowach. O twórcach literatury opowiadał tak, jakby należeli do grona jego dobrych znajomych. Mówił o nich z pasją, szacunkiem i podziwem. W 1980 roku tytuł doktora habilitowanego otrzymał na podstawie rozprawy „Trzy legendy literackie. Przybyszewski - Witkacy – Gałczyński”. Kierował Zakładem Historii Literatury Okresu Pozytywizmu i Młodej Polski na Uniwersytecie Warszawskim oraz Instytutem Literatury Polskiej UW. Przewodniczył również Zespołowi Nauk Humanistycznych w Komisji Ekspertów przy Ministrze Edukacji Narodowej. Był członkiem Rady Akademii Artes Liberales, udzielał się w Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW.