Zgodnie z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=FEBF877810A694D887EFA3AF1E7616A4?n=1&id=133093&wid=296180]ustawą z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) [/link]pełnomocnikiem może być wyłącznie osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych.
Należy zwracać na to szczególną uwagę, gdyż często się zdarza, że podania wnoszą pełnomocnicy niebędący osobami fizycznymi.
Istotę terminów „osoba fizyczna” oraz „zdolność do czynności prawnych” określa [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=86F27ADE2102E1D67842E76D535F1BD1?id=70928]ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (DzU nr 16, poz. 93 ze zm.).[/link]
W najprostszy sposób wskazać można, że osobą fizyczną jest prawie każdy człowiek od chwili urodzenia aż do śmierci (nie jest nią dziecko poczęte nienarodzone). Bycie osobą fizyczną wiąże się z posiadaniem zdolności prawnej, tj. możliwością bycia podmiotem stosunków prawnych. Nie każdej osobie fizycznej przysługuje jednak zdolność do czynności prawnych.
Ograniczoną zdolność do czynności prawnych nabywa się bowiem dopiero z chwilą ukończenia 13 lat, a pełną z chwilą uzyskania pełnoletniości.