Rozporządzenie nr 1896/2006 ustanawia postępowanie w sprawie europejskiego nakazu zapłaty w sporach transgranicznych dotyczących bezspornych roszczeń pieniężnych. Określa elementy, które powinien zawierać pozew, a w załączniku V jest ujęty formularz wydania europejskiego nakazu zapłaty.
Iwona Sz., zamieszkała w Polsce, wniosła do sądu pozew o wydanie europejskiego nakazu zapłaty przeciwko niemieckiej spółce SiGer Technologie GmbH. Pozew nie spełniał jednak niektórych wymagań formalnych określonych w kodeksie postępowania cywilnego. Wartość przedmiotu sporu nie została wyrażona w walucie polskiej, tylko w euro, a powódka zażądała zapłaty odsetek od podanej daty do dnia zapłaty kwoty głównej wierzytelności. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości UE o wykładnię unijnego rozporządzenia.
Trybunał stwierdził, że celem rozporządzenia jest ustanowienie jednolitego instrumentu dochodzenia roszczeń bezspornych. Dlatego państwa członkowskie nie mogą stawiać w krajowych przepisach dodatkowych warunków pozwom o wydanie europejskiego nakazu zapłaty, bo skomplikowałoby to i wydłużyło postępowanie. Wymagania, jakie powinien spełniać ten pozew, są określone wyczerpująco w rozporządzeniu.
Trybunał orzekł także, że wierzyciel powinien móc żądać całości odsetek narosłych do dnia zapłaty roszczenia głównego, chociaż formularz europejskiego nakazu zapłaty tego nie przewiduje (sygnatura akt C-215/11).
