W tym tkwi siła filmu: uczestnik wydarzeń wiernie relacjonuje swe własne doświadczenia, ale z drugiej strony słabość: naturalny brak dystansu zastąpiła histeria.
Bohaterowie to kilku zagubionych w dżungli, skłóconych ze sobą, przestraszonych młodych ludzi oczekujących w każdej chwili ataku niewidzialnego przeciwnika. Stale obecne poczucie zagrożenia, osamotnienia, bezsensu, braku nadziei na wyjście cało z opresji, doprowadza ich do amoku. Napięte do ostatka nerwy eksplodują przy najdrobniejszym nieporozumieniu, oduczyli się mówić – już tylko krzyczą.
Obrazy morderczych walk, pokazywane w bliskich planach, w sposób doskonały odsłaniają tragizm ludzi nauczonych i zmuszanych do zabijania zbyt często nadgorliwych w tych działaniach. Ruchliwa kamera, szybki, cięty montaż, konsekwentne stosowanie zbliżeń, wieloplanowa, sugestywna warstwa dźwiękowa nieomal wciągają widza w środek akcji, przekazuje część lęków i zagrożeń ekranowych postaci.
wtorek | Pluton , 0.05 | tvp 2 | dramat wojenny, W. Brytania, USA 1986
