Reklama
Rozwiń

Och-Teatr zaprasza naCzas nas uczy pogody

Grany w warszawskim Och-Teatrze spektakl „Czas nas uczy pogody" to wydarzenie bez precedensu – pisze Jan Bończa-Szabłowski

Publikacja: 03.01.2013 17:28

Seniorzy zaśpiewali z humorem i na luzie

Seniorzy zaśpiewali z humorem i na luzie

Foto: Och-teatr, Ola Grochowska

Krzysztof Materna, zapraszając do śpiewania amatorów powyżej 65. roku, zrobił wszystko, aby widzowie nie czuli się jak w tradycyjnym klubie seniora. Wykonawcom natomiast przywrócił radość życia. Ludzi odstawionych na bocznicę skierował na główny tor.

Reklama
Reklama

Zobacz galerię zdjęć

Wielką satysfakcję miał choćby kolejarz Jan Stokowski, który po przejściu na emeryturę wrócił do zarzuconej przed laty gry na akordeonie. W spektaklu zaś okazał się urodzonym rockandrollowcem, który w dżinsowej kurtce i zawadiacko nałożonej bejsbolówce wykonał brawurowo przebój Dżemu „Czerwony jak cegła".

Z akordeonem też wiązała kiedyś niezrealizowaną muzyczną przyszłość Hanna Frieske – bez wątpienia objawienie programu. Przygotowała zachwycającą interpretację „Jaskółki uwięzionej" śpiewanej przed laty przez Stana Borysa. Całą historię opowiedziała z niezwykłą prawdą i dramatyzmem. O swym owacyjnie przyjętym występie mówiła mi ze wzruszeniem, że dał jej radość życia i wyciągnął z trudów nie najłatwiejszej codzienności.

Niektórzy wnieśli na scenę taką naturalność i energię, że mogliby jej pozazdrościć młodsi wykonawcy. Barbara Ogrodowicz aksamitnym altem przypomina o jesieni, ale tak naprawdę mogłaby bez wątpienia zaśpiewać wielki przebój Edyty Geppert „Och, życie, kocham cię nad życie".

Reklama
Reklama

Ten spektakl ogląda się nie tylko z zainteresowaniem, momentami wręcz z podziwem. Nawet jeśli w kilku przypadkach krytycy muzyczni kwestionowaliby czystość wykonania, to była w tych interpretacjach prawda trudna do podrobienia. Tak ja choćby w przypadku Kazimierza Pieńkowskiego. Jego „Autobiografia" pożyczona od Perfectu, przefiltrowana przez bagaż własnych życiowych doświadczeń, wywarła naprawdę niezapomniane wrażenie.

Jadwiga Lubicz z radością wyśpiewała „Jezu jak się cieszę", a w interpretacji „Piechotą do lata" Jadwigi Demko było „i słońce, i szaleństwo burz".

Tego wieczoru poznaliśmy autentycznych „Idoli" i każdy skorzystał ze swej „Szansy na sukces" najlepiej, jak potrafił.

Reklama
Reklama

 

 

 

 

 

Reklama
Reklama

 

 

 

 

 

Reklama
Reklama

Krzysztof Materna, zapraszając do śpiewania amatorów powyżej 65. roku, zrobił wszystko, aby widzowie nie czuli się jak w tradycyjnym klubie seniora. Wykonawcom natomiast przywrócił radość życia. Ludzi odstawionych na bocznicę skierował na główny tor.

Zobacz galerię zdjęć

Pozostało jeszcze 87% artykułu
Reklama
Teatr
Jerzy Radziwiłowicz: Nie rozumiem pogardy dla inteligencji
Materiał Promocyjny
25 lat działań na rzecz zrównoważonego rozwoju
Teatr
Krzysztof Głuchowski: W Kielcach wygrał Jacek Jabrzyk
Teatr
Wyjątkowa premiera w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Przy jakich przebojach umierają Romeo i Julia
Teatr
Teatr Wielki. Personalne przepychanki w Poznaniu
Teatr
„Ziemia obiecana” Kleczewskiej: globalni giganci AI zastąpili wyścig fabrykantów
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama