Jubileusz na Targówku, choć bez Targówka

Te drogowskazy nie były potrzebne za kolejnej dyrekcji czyli Andrzeja Strzeleckiego. Obecny rektor Akademii Teatralnej wszedł do tego teatru jak burza. Po wielkim sukcesie „Złego zachowania" wraz z grupą studentów PWST m.in. Januszem Józefowiczem przeniósł się na Kołową, by robić tam znów teatr muzyczny. Placówka, którą stworzył z nowym, młodym zespołem nazwał Teatr Rampa na Targówku. Oprócz „Złego zachowania" pojawiły się swietne spektakle kabaretowo muzyczne jak „Czerwony stoliczek", "Sweet fiftes", „Muzykoterapia" czy „Love". Recitale mieli m.in. Stanisław Sojka, Stanisław Tym, czy Adam Makowicz. Syperhitami były spektakle Magdy Umer „Zimy żal" współprowadzone przez Jeremiego Przyborę czy „Zbig Big Show", którego gwiazdą był Zbigniew Zamachowski. Na te ostatnie do Rampy przybywano na godzinę 22. i wtedy miało się wrażenie, że odległy Targówek jest w centrum stolicy. Potem przez kilka sezonów z tym teatrem kierował Krzysztof Miklaszewski. Na afiszu pojawił się m.in. „Dell'Amore" - muzyczny spektakl wg „Wrzosów" Zegadłowicza w reżyserii Krzysztofa Majchrzaka z muzyką Tadeusza Woźniaka. Był kabaret oberjutów, muzyka Brassensa, z Targówkiem związałą się Grupa Rafałą Kmity, Kabaret Moralnego Niepokoju. Obchodzono Dni św. Patryka, występował Wojciech Młynarski. Największym hitem okazał się grany do dziś „Jeździec burzy" - musical Arkadiusza Jakubika o Jimie Morissonie ze znakomitą rolą tytułową Marcina Rychcika.

Tak, jak Strzelecki rozpoczął swą dyrekcję od sprawdzonego hitu, czyli „Złego zachowania" tak Jan Prochyra swoje panowanie na Kołowej rozpoczął od „Sztukmistrza z Lublina". Dziś można powiedzieć kultowego musicalu Jana Szurmieja, który miał swą prapremierę za dyrekcji Prochyry we wrocławskim Teatrze Współczesnym. W repertuarze znalazły się też takie pozycje jak „Wielka woda", czyli musical z piosenek Agnieszki Osieckiej. Pokazano też wersję muzyczną "Dam i huzarów", czyli „Nie uchodzi, nie uchodzi" Macieja Wojtyszki. Świeciły blaskiem „Perły kabaretu Mariana Hemara" Do zespołu dołączyli m.in. Dorota Osińska, czy Katarzyna Żak. Na tej scenie zaczęła pojawiać się Edyta Geppert. Niebywałym hitem kasowym wartym zbadania przez socjologów okazał się wymyślony przez Elżbietę Jodłowską spektakl „Klimakterium i już", który dziś rozpączkował się na kilka wersji obsadowych, doczekał kontynuacji i ku rozżaleniu dyrekcji Rampy opuścił scenę przy Kołowej. I jeżdżąc po Polsce żyje własnym życiem.

Od kilku lat niepodzielną dyrekcję teatru sprawuje Witold Olejarz, do zespołu przybyli aktorzy dawnego Teatru Nowego Adama Hanuszkiewicza. Ciekawe spektakle zaczął tworzyć Grzegorz Mrówczyński. Świetnym pomysłem Olejarza jest powrót do żródeł, czyli stworzenie na targówku sceny musicalowej. Tego zadania podjął się uczeń Wojciecha Kępczyńskiego - Jakub Wocial. Po jego realizacjach „Musica Love" oraz „Rent" można myśleć o tym projekcie z przyszłością. Cieszy zabawna realizacja pikantnej powiastki„Jak Nana swą córeczkę Pippę na kurtyzanę kształciłą"

Największym zawodem jest dla mnie skandaliczna realizacja „Mistrza i Małgorzaty" Michała Konarskiego. Skoro stworzył on własną opowieść nie powinien podpisywać jej nazwiskiem Bułhakowa i korzystać z jego tytułu. Tego wymagałaby przyzwoitość. Bo „MiM" w Rampie z klasą i mądrością pierwowzoru Bułhakowa nie ma nic wspólnego. Druga kuriozalna sprawa, to pomysł (zapewne za namową PR), by na wizytówce sceny zmienić nazwę Teatr Rampa na Targówku, na Rampa Teatr Przyjazny. Totalny banał, bo nie słyszałem, by jakiś teatr deklarował się jako wrogi wobec widza. Nie rozumiem też, dlaczego teatr stworzony na Targówku odcina się od swej dzielnicy. Mamy Teatr Na Tagance, Teatr Na Woli, czy Teatr Ochoty. Dlaczego po cichu usuwa się historyczną nazwę Teatr na Targówku.  To przecież on obchodzi swe 40-lecie. Rampa ma dopiero 27 lat.