W sobotę została aresztowana była terrorystka RAF Verena Becker ma dziś 57 lat. Wcześniej spędziła za kratkami za terroryzm dwanaście lat. Dwadzieścia lat temu wyszła na wolność i wiodła spokojny żywot w Berlinie. Zaczęła pisać wspomnienia. – Czy powinnam się modlić za Siegfrieda Bubacka? Jaka jest moja wina? – pytała.
Siegfried Buback był prokuratorem generalnym. Został zamordowany 7 kwietnia 1977 roku przez bojówkę RAF. Zginął od serii z automatu w samochodzie w drodze do pracy. Naoczni świadkowie widzieli jedynie, że strzelał ktoś z tylnego siedzenia motocykla, który natychmiast odjechał. Mimo licznych procesów nie udało się ustalić, kim był morderca.
Do ataku przyznało się Komando Ulrike Meinhof, jedna z wielu grup terrorystycznych tzw. drugiego pokolenia RAF. Większość jej założycieli siedziała już wtedy w więzieniu, a sama Ulrike Meinhof nie żyła – popełniła samobójstwo. Drugie pokolenie RAF pragnęło terrorem wymusić zwolnienie swych idoli. Po morderstwie Bubacka skazano wprawdzie trójkę terrorystów, nie zdradzili jednak, kto strzelał, i milczeli na temat okoliczności zamachu. Wszyscy są już na wolności. Morderstwo Bubacka pozostało jedyną nierozwiązaną zagadką z czasów RAF.
Prokuratura ma nadzieję, że uda się ustalić nazwisko zabójcy sprzed lat. Analizuje notatki Vereny Becker, skonfiskowane w czasie niedawnej rewizji w jej mieszkaniu. Zapis o modlitwie za Bubacka nosi datę 7 kwietnia tego roku, dokładnie w 32. rocznicę jego śmierci. Zaskakująca zbieżność dat była jedną z przyczyn wydania nakazu aresztowania Vereny Becker. Ale niejedyną. Analizy śladów DNA na dwóch pismach wysłanych do władz po zamachu wskazują, że nadawczynią listów była Becker. Zdaniem ekspertów od RAF nigdy nie wtajemniczała w szczegóły swych akcji członków niebiorących w nich bezpośredniego udziału. To wszystko wydaje się obciążać Verenę Becker, która jednak nadal zaprzecza, że brała udział w zamachu na Bubacka.
Działalność RAF jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych rozdziałów w powojennej historii Niemiec. RAF była miejską partyzantką, zorganizowaną na wzór urugwajskich Tupamaros. Powstała w latach 70. ubiegłego stulecia na fali młodzieżowych protestów lat 60. przeciw zastanemu porządkowi i wojnie w Wietnamie. Założycielami Frakcji Armii Czerwonej byli Andreas Baader, Gudrun Ensslin i grupa buntowników skupionych wokół jednego z lewicowych pism. Rozpoczęli walkę zbrojną przeciwko instytucjom państwowym RFN. Wkrótce dołączyła do nich Ulrike Meinhof, znana dziennikarka, która stała się ideologiem całego ugrupowania. Organizacja rozwiązała się w 1998 r. W zamachach dokonanych przez RAF zginęły 34 osoby. Śmierć poniosło też 27 terrorystów.
