Czy Sarkozy wywiera presję na „Le Monde” ?

Według „Libération” Nicolas Sarkozy ostrzegł wydawcę „Le Monde" Erica Fottorino, że jeśli zadłużone na ponad 100 mln euro wydawnictwo sprzeda udziały konsorcjum utworzonemu przez bankiera Matthieu Pigasse’a, biznesmena Pierre’a Berge’a i szefa imperium telekomunikacyjnego Xaviera Niela, rząd nie przyzna mu subwencji na modernizację drukarni.

Sarkozy’emu nie podoba się trio inwestorów, bo jest blisko związane z opozycyjną Partią Socjalistyczną, a Niel zbił fortunę na telefonicznych serwisach erotycznych. Nad Sekwaną wybuchł skandal. – To niedopuszczalne wywieranie presji na media – grzmiał poseł PS Julien Dray.

Otoczenie prezydenta dementuje. – To groteskowe pogłoski. Nie ma mowy o wywieraniu presji. Gazety są w dużej mierze finansowane przez państwo, więc prezydent ma prawo spotykać się z wydawcami „Le Monde” i każdej innej gazety – podkreślił rzecznik rządzącej Unii na rzecz Ruchu Ludowego (UMP) Frédéric Lefebvre.

Jego zdaniem nie oznacza to jednak, że rząd wtrąca się do zawartości prasy. – Czy kiedykolwiek członek rządu domagał się od jakiejkolwiek gazety, żeby pisała to, co on chce? Nie! – podkreślał Lefebvre. Dziennik „Libération”, który „wymyślił te absurdalne oskarżenia”, jest według niego najlepszym przykładem na niezależność mediów. – Większościowego udziałowca wydawnictwa Libération naprawdę nie można nazwać lewakiem (bankier Edouard de Rothschild – red.), jednak linia gazety wciąż jest lewicowa – dodał.

[srodtytul] Plan ratowania prasy [/srodtytul]

Zapewnienia rzecznika UMP nie przekonały mniejszościowych udziałowców dziennika „Le Monde”. „Ingerencja Nicolasa Sarkozy’ego jest nie do przyjęcia w państwie demokratycznym. Trzeba skończyć z tradycją państwa wszechmogącego, jakobińskiego i kolonialnego, na które nie ma miejsca w nowoczesnym świecie” – napisało w oficjalnym komunikacje Stowarzyszenie Czytelników „Le Monde” (SLM). Jego zdaniem rząd Francji nie ma prawa uprawiać szantażu za pomocą subwencji, które powinny być przyznawane „w sposób sprawiedliwy i bezstronny”.

Francuskie gazety otrzymują co roku setki milionów euro pomocy od państwa. W kwietniu 2009 roku Sarkozy ogłosił trzyletni plan ratowania prasy, który zakłada zainwestowanie w gazety i portale internetowe ponad 600 mln euro z kieszeni podatników, w tym na modernizację drukarni, oraz ponad 1,2 mld euro dla agencji prasowej AFP.

Zdaniem publicysty „Libération” Raphaela Garrigosa nie oznacza to, że Sarkozy „ma prawo zastraszać wydawców”. – Wiele gazet i stacji telewizyjnych jest w rękach znajomych prezydenta. Wszyscy o tym wiedzą. Wszystkie gazety są subwencjonowane przez państwo. Już teraz trudno mówić o wolności mediów. Ale ta historia z „Le Monde” jest mimo to trudna do przełknięcia. Sarkozy posunął się o krok za daleko – mówi „Rz”.

[srodtytul] Wszyscy znajomi prezydenta [/srodtytul]

Według niego prezydent nie może się pogodzić z tym, że biznesmeni, którzy chcą kupić „Le Monde”, są od niego politycznie niezależni. – Berge wspierał kampanię rywalki Sarkozy’ego w wyborach prezydenckich, deputowanej PS Segolene Royal. Niel finansuje portale internetowe wrogo nastawione do prezydenta, takie jak Rue89. A Pigasse to przyjaciel szefa Międzynarodowego Funduszu Walutowego Dominque’a Straussa-Kahna, polityka lewicy. Sarkozy się do tego oczywiście nie przyznaje, tylko twierdzi, że przeszkadza mu dawna działalność gospodarcza Niela, który dorobił się na pornografii – dodaje Garrigos.

Sarkozy nie pierwszy raz jest oskarżany o wywieranie presji na media. Po jego wyborze na prezydenta w 2007 roku związki zawodowe dziennikarzy zaapelowały o „mobilizację w obronie niezależności mediów”. Według nich Sarkozy już podczas kampanii wywierał wpływ na media; konsekwencją miały być przypadki cenzury artykułów w prasie.