Flagę kanadyjską stworzono w 1964 r. i wciąż wzbudza emocje. W 1992 r. Kanadyjczycy obrazili się na USA, gdy podczas dużej międzynarodowej imprezy sportowej Amerykanie nieśli ją do góry nogami. Ale w 1996 r. minister dziedzictwa narodowego Sheila Copps została powszechnie skrytykowana, gdy po przegranym przez quebeckich separatystów referendum niepodległościowym zorganizowała program rozdania miliona kanadyjskich flag.
W 1998 r. separatystyczny Bloc Quebecois protestował przeciwko wywieszeniu „zbyt wielu" flag przez delegację Kanady podczas olimpiady w Nagano. A w 2004 r. premier prowincji Nowa Fundlandia polecił zdjąć flagę z liściem klonu z urzędów w proteście przeciwko działaniom Ottawy.
– Jeśli coraz mniej ludzi wywiesza kanadyjską flagę, to dlatego, że patriotyzm Kanadyjczyków jest „selektywny" – uważa prof. Myra Rutherdale z Uniwersytetu York cytowany przez „The Globe and Mail". – Jesteśmy nacjonalistami podczas imprez sportowych, zwłaszcza w hokeju. A nie w domu – uważa.
Tymczasem pisarka Moira Dann zaapelowała do rodaków o włączenie się w akcję „Żywa flaga", w której biało-czerwono-biały wzór tworzą żywi ludzie. Proponuje, by na 150-lecie Kanady w 2017 r. stworzyć tak wielką żywą flagę, by było ją widać z kosmosu.
