Wątpliwości prof. Ireny Lipowicz budzi kwestia kompetencji, w jakie ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nadaje gminnym komisjom rozwiązywania problemów alkoholowych.
Komisje takie są powoływane przez wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), a ich zadaniem jest podejmowanie czynności zmierzających do orzeczenia o zastosowaniu wobec alkoholików obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu. Mają prawo kierować na badania osoby, które w związku z nadużywaniem alkoholu powodują rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchylają się od pracy albo systematycznie zakłócają spokój lub porządek publiczny. Celem badania jest wydania opinii biegłego dotyczącej uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka sąd. Uzależniony może także sam zobowiązać się do leczenia.
Za pracę w komisji jej członkowie dostają wynagrodzenie określone corocznie przez radę gminy w gminnym programie rozwiązywania problemów alkoholowych.
Kto może zasiadać w komisji? Okazuje się, że nie ma tu szczególnych wymogów. Członkiem komisji może być każdy, kto ma pełną zdolność do czynności prawnych i ukończył szkolenie w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych.
Tymczasem osoby te- uważa rzecznik praw obywatelskich.
