Bez opłat za parkowanie w soboty - wyrok WSA w Poznaniu

Kwestia pobierania opłat za parkowanie w soboty budzi sporo wątpliwości. Nie rozstrzyga ich orzecznictwo sądów administracyjnych, które w tym zakresie nie jest jednolite.

Dla przykładu, we wrześniu ubiegłego roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku orzekł, iż pobieranie przez samorząd Augustowa (Podlaskie) opłat za parkowanie w soboty nie narusza prawa.

Uzasadniając ten wyrok sędzia Małgorzata Roleder tłumaczyła, że w ustawie o drogach publicznych nie ma definicji dnia roboczego, choć jest tam zapis o tym, iż opłaty za parkowanie mogą być pobierane w "określone dni robocze". I uznała, że słuszność ma rada miejska Augustowa odwołując się do ustawowej kategorii dni wolnych od pracy, za które uważane są niedziele i wskazane w przepisach święta, ale nie sobota.

Zupełnie inaczej do tej kwestii podszedł w wyroku z ubiegłej środy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu.

Uchwałę radnych jednego z wielkopolskich miast zaskarżył Prokurator Okręgowy. Zarzucił on m.in., że pobieranie opłat za parkowanie także w soboty narusza ustawę o drogach publicznych.

Orzekający w sprawie WSA przypomniał, iż rada gminy (miasta) została upoważniona ustawowo do ustalania wysokości stawek opłaty pobieranej za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania w określone dni robocze.

Problem w tym, że o ile dni ustawowo wolne od pracy są jednoznaczne i sobota do nich nie należy, to w wielu obszarach prawa administracyjnego ustawodawca posługuje się niejednolitymi określeniami, bo oprócz dni ustawowo wolnych od pracy, są jeszcze dni dodatkowe wolne od pracy (soboty), dni powszednie oraz dni robocze, do których nie wiadomo, czy zaliczyć sobotę.

Aby rozstrzygnąć te wątpliwości poznański WSA postanowił odwołać się do uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 czerwca 2011 roku (sygn. akt I OPS 1/11), w której stwierdzono, że "sobota jest dniem równorzędnym z dniem ustawowo wolnym od pracy w rozumieniu art.57 § 4 K.p.a.". Uchwała ta została podjęta na tle stosowania art.57 § 4 K.p.a., który stanowi, że jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy dzień powszedni.

Zdaniem WSA w Poznaniu, mając na uwadze zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez niego prawa, to należy soboty w ten sam sposób traktować na gruncie tej samej gałęzi prawa – prawa administracyjnego, w tym na gruncie ustawy o drogach publicznych. - Wykładnia przepisu art.13b ust.1 ustawy o drogach publicznych, wobec braku legalnej definicji " dni roboczych", powinna uwzględniać ten sposób jego rozumienia, który zapewnia tzw. bezpieczeństwo prawne, a zatem aby przepis nie stanowił swoistego rodzaju pułapki wobec jego niejednolitej wykładni związanej z wątpliwościami interpretacyjnymi – wyjaśnił sąd.

Ostatecznie WSA uznał, że dokonana przez Radę Miasta wykładnia pojęcia "dni robocze" była nieprawidłowa, gdyż sobota nie jest dniem roboczym w rozumieniu art.13b ust.1 i 4 ustawy o drogach publicznych.

Orzeczenie nie jest prawomocne.