Wojsko będzie udzielać własnym pracownikom cywilnym pomocy socjalnej na takich samych zasadach jak inni pracodawcy swoim podwładnym.
Taka zmiana obowiązuje od 29 kwietnia, a wprowadziło ją rozporządzenie z 21 kwietnia 2008 roku (patrz podstawa prawna). Minister obrony narodowej miał prawo ustalić dla pracowników cywilnych wojska sposób tworzenia i gromadzenia środków funduszu socjalnego oraz wysokość odpisu na fundusz byle nie wyższą od określonej w odrębnych przepisach. Czyniąc to, powinien się wcześniej porozumieć z szefami resoru pracy i finansów. Pozwala mu na to art. 1 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Minister skorzystał z tego uprawnienia, wydając rozporządzenie z 6 grudnia 1994 r. w sprawie sposobu tworzenia i gromadzenia środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pracowników cywilnych oraz wysokości odpisu na ten fundusz (DzU nr 132, poz. 678). Zgodnie z nim odpisy na fundusz za pracowników cywilnych wojsko naliczało na zasadach ogólnych, ale do końca maja każdego roku przekazywało 1/3 naliczonego odpisu podstawowego na odrębny rachunek funduszu z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Pracodawcy prywatni przelewają tymczasem w tym terminie 2/3 odpisów podstawowych i niekoniecznie wyłącznie na cele mieszkaniowe. Sposób ich wykorzystania określa bowiem regulamin socjalny obowiązujący w konkretnej firmie. Środki te wolno przeznaczyć jeszcze np. na pożyczki dla potrzebujących, bilety do kina czy teatru itd. Od 29 kwietnia nie ma już tych przepisów, co oznacza, że pracownicy cywilni wojska mają prawo do pomocy socjalnej na ogólnych zasadach.
